พิการและโรคซึมเศร้า ทำอย่างไรจึงจะหาย

ปุจฉา - กราบนมัสการเจ้าค่ะพระอาจารย์ ตัวสีกาเองตอนนี้ป่วยเป็นโรคซึมเศร้าเนื่องจากปัญหาครอบครัวที่ไม่ยอมรับฟังความคิดเห็น และไม่ยอมเข้าใจสีกาเลย รวมทั้งคำดูถูกของคนที่ว่า สีกาใช้ความพิการทางการมองเห็นและการเคลื่อนไหวของตนเองเป็นเครื่องมือหากิน ทั้งนี้ก็เพราะสีกาพยายามขอความช่วยเหลือจากสื่อสาธารณะ และขอให้คนในสังคมอันเป็นผู้ใจบุญ ช่วยกันบริจาคเงินเข้าบัญชีของสีกา ทั้งนี้เพื่อเป็นค่าเดินทางเข้าพบจิตแพทย์ทุกๆ เดือน

เนื่องจากที่บ้านเห็นว่าสีกาไม่จำเป็นต้องใช้จ่ายจึงไม่ให้เงินมาหลายปีแล้ว ดังนั้น สีกาจึงพยายามขอทุนการศึกษาจากองค์กรต่างๆ รวมทั้งปัจจุบันนี้สีกาได้ออกมาอยู่หอพักในมหาวิทยาลัย และให้เพื่อนสอนงานบ้านทุกอย่างให้ เพื่อที่จะได้สามารถดูแลตัวเองได้ เพราะในอนาคตสีกาคิดจะไปเรียนและทำงานที่กรุงเทพฯ หรือจังหวัดอื่นละแวกนั้น

ไม่ทราบว่าสีกาคิดถูกหรือไม่ที่จะพึ่งตนเอง และไม่ทราบว่า นอกจากทานยาแล้ว สีกาควรมีแนวคิดอย่างไร เพื่อช่วยให้หายจากโรคซึมเศร้าได้เร็วขึ้นเจ้าคะ หากเขียนคำใดผิดต้องขออภัยอย่างสูงเจ้าค่ะ ขอบพระคุณสำหรับคำตอบที่จะได้รับเจ้าค่ะ

พระไพศาล วิสาโล วิสัชนา - แม้คุณประสบทุกข์ แต่ก็ไม่ยอมแพ้ พยายามช่วยเหลือตนเอง โดยไม่ให้คนอื่นเดือดร้อน นับว่าเป็นสิ่งที่น่าอนุโมทนา โรคซึมเศร้านั้นสามารถบรรเทาหรือหายได้ คุณจึงไม่ควรท้อแท้ แต่ก็อย่าหวังพึ่งยาอย่างเดียว การบริหารและฝึกจิตนั้นสามารถช่วยคุณได้ อย่างน้อย ๆ ก็เริ่มด้วยการไม่ปล่อยใจให้ตกอยู่ในความซึมเศร้าอย่างต่อเนื่อง เช่น ไม่นั่งเจ่าจุกครุ่นคิดหรืออยู่เฉย ๆ จนฟุ้งซ่าน แต่ควรหากิจกรรมทำ โดยเฉพาะงานประเภทที่ใช้มือหรือร่างกาย เช่น งานฝีมือ เย็บผ้า ถักโครเชต์ ปลูกต้นไม้ รวมทั้ง การวาดรูป งานศิลปะ โดยทำเป็นงานอดิเรกก็ได้

ที่ขาดไม่ได้อีกอย่างคือ การออกกำลังกาย กิจกรรมเหล่านี้จะมีผลดีต่อจิตใจของคุณด้วย เมื่ออาการดีขึ้น ก็ลองทำสมาธิภาวนา โดยเฉพาะการเจริญสติ ซึ่งจะช่วยให้ไม่จมดิ่งอยู่ในความคิดหรืออารมณ์ที่เป็นลบ