โทษที่ใจ เราผิด ไม่คิดยั้ง
พยาบาท โกรธแค้น และชิงชัง
ในใจสั่ง สมไฟ ไร้ปัญญา
ไม่พึงใจ พอใจ ใครก็มี
ความไม่ดี ต่างย่อมรู้ คู่กันหนา
โลภ โกรธ หลง มีกิเลสธรรมดา
แต่อย่าให้..เดินหน้า..นำพาไป
อภัยได้..อภัย..ให้เขานะ
เลิกลดละ ฝึกให้ เป็นนิสัย
อย่าเอาโกรธ นำหน้า จะมีภัย
จองเวรไป ไม่มีสุข ทุกข์ใจฟรี..
เราก็ร้อน เขาก็ร้อน ทั้งสองฝ่าย
โมโหร้าย เหมือน ไฟลามไล่ที่
ถอยก่อนได้ ยอมก่อน เถอะคนดี
ใจเย็นมี ค่อยกลับ ปรับเข้าใจ
เพราะหนึ่งครั้ง..ที่เรา..ให้อภัย
คือปลดไฟ..หนึ่งกอง..ออกไปได้..
ไฟโกรธเกลียด เผาผลาญ สุมทรวงใจ
ฉ่ำเย็นได้ ด้วยกระแส เมตตาธรรม..
ใจที่เคย ร้อนรุ่ม กระวนกระวาย
ดับสลาย คลายเป็น น้ำเย็นฉ่ำ
ดวงใจที่ มืดมิด สนิทดำ
ไม่ได้นำ สุขก่อ ต่อตนเลย...
ตราชั่งสีขาว
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น