เราอาจจะเรียกร้องประชาธิปไตย
อาจจะเรียกร้องเสรีภาพ
แต่สิ่งที่เราจะขาดไปไม่ได้ก็คือ
การเรียกร้องเพื่อให้เกิดการเปลี่ยนแปลงจิตสำนึกขั้นพื้นฐาน
นั่นคือความเชื่อมั่นในธรรมะ
เมื่อเราช่วยเขานั่นแหละ คือการช่วยตัวเอง
เมื่อเราดูถูกเขานั่นแหละ คือการดูถูกตัวเอง
เมื่อเราเมตตาเขานั่นแหละ
คือเราเมตตาตัวเอง
ถึงยิ่งใหญ่ในอำนาจวาสนา
จะใหญ่อยู่ค้ำฟ้าหาได้ไม่
คงมีวันล้มคว่ำคมำไป
อย่าเผลอใจใช้อำนาจขาดศีลธรรม
ธรรมะคือความรู้สึกตัว
ถ้าเราจะแสวงหาธรรมะ
ไม่ต้องไปแสวงหาที่ไหน
ทำความรู้สึกตัวให้มาก
ธรรมะก็จะเกิดขึ้นในจิตใจเรา
การให้ที่ยิ่งใหญ่
คือให้ชีวิตที่ดีแก่คนอื่น
จำไว้นะ.............
กรรมมันอยู่ที่ผู้พูด
ไม่ใช่อยู่ที่เรา
ใครจะพูดอะไรก็ชั่งเขา
ไม่ต้องไปรับมาใส่ใจ
เราต้องรู้จัก รักตัวเอง
เราจึงจะรู้จัก รักผู้อื่นเป็น
เราต้องพึ่งตัวเองให้ได้
เราจึงจะเป็นที่พึ่งของผู้อื่นได้
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น