อาลายจาเกิกมังก็ต้องเกิก

สมจิตต์ นวเครือสุนทร
อาลายจาเกิกมังก็ต้องเกิก

คืนนี้กลับถึงบ้านอาม่าทำหน้าเข้มใส่ ก่อนจะพูดว่า
"รกโดงกีกก็ไม่บอก วังนี้มังกีกรกแล้วต่อไปมังจะกีกอาลาย"
ไม่ทันได้ตั้งตัวเพราะไม่คิดจะเจอคำถามระยะประชิด เลยอึ้งไปนิดหนึ่งก่อนจะถามว่า

"อาม่าว่าสิ่งที่อั๊วทำถูกมั้ย" คราวนี้อาม่าเงียบไปนาน ก่อนจะพูดว่า

"อั๊วเปงห่วงรู้มั้ย ดูลื้อถามบังหางอีตอบม่ายล่ายก็คงโกรธ มังอังตราย ทำไมคงอื่งไม่ถามมั่ง"

"เพราะเขาไม่ถามอั๊วถึงต้องถาม อั๊วเป็นนักข่าวนะม่า ต้องซักให้เห็นว่านักการเมืองพวกนี้กำลังหลอกลวงประชาชน"

อาม่ามองหน้าเห็นน้ำซึมอยู่นัยน์ตา จนรู้สึกผิดอย่างรุนแรง อาม่าจับมือแน่นก่อนจะบอกว่า "แทงคุงแผ่งดิงดีแล้ว อะลายจาเกิกมังก็ต้องเกิก"

ขอโทษค่ะ อาม่า ที่ทำให้เป็นห่วง แต่ถ้ายอมจำนนวันนี้เราจะไม่มีโอกาสสู้อีก เมื่อได้ทำแล้วจะได้ไม่ต้องมาด่าตัวเองตอนหลังว่า "ทำไมตอนนั้นไม่ทำ" เชื่อว่า อาม่า เข้าใจ