Yothin Insuk ปุจฉา - พระอาจารย์ครับ มีข้อสงสัยครับ บุคคลไม่พึงส้องเสพธรรมะที่เลว ๑ ไม่พึงเป็นอยู่ด้วยความประมาท ๑ ไม่พึงยึดถือความคิดเห็นผิดไว้เป็นหลักปฎิบัติ ๑ และไม่พึงเกิดมาเป็นคนรกโลก หรือทำโลกให้เจริญไม่ได้ ๑ อยากให้พระอาจารย์ช่วยอธิบายแต่ละข้อให้หน่อยนะครับ โดยเฉพาะ "บุคคลไม่พึงส้องเสพธรรมะที่เลว"
พระไพศาล วิสาโล วิสัชนา - “ไม่พึงส้องเสพธรรมะที่เลว” หมายถึงการไม่ปล่อยให้อกุศลธรรมหรืออารมณ์อกุศลครอบงำใจ เช่น โลภะ โทสะ โมหะ เมื่อเกิดขึ้นแล้ว ไม่ควรลุ่มหลงจ่อมจมในอารมณ์นั้น แต่ควรสลัดมันออกไป หรือกำจัดให้สิ้นไป
ส่วนข้อต่อมา หมายถึงการดำเนินชีวิตโดยไม่ประมาทต่อความชั่ว (ว่าแค่นี้เอง ไม่เป็นอะไรหรอก) หรือประมาทต่อความดี (ว่าทำไปก็ไม่ได้อะไร) หรือประมาทต่อความตาย (เพราะความตายจะมาเมื่อไหร่ก็ไม่มีทางรู้ อาจเป็นวันนี้ คืนนี้ หรือชั่วโมงนี้ก็ได้) รวมทั้งไม่ประมาทต่อความหนุ่มสาว ความมีสุขภาพดี (เพราะสิ่งเหล่านี้ล้วนไม่เที่ยง และเลือนหายไปอย่างรวดเร็ว)
ข้อที่ ๓ หมายถึงการไม่ปล่อยชีวิตไปตามความเห็นผิด ควรมีสัมมาทิฏฐิเป็นเครื่องนำทางชีวิต เช่น เห็นว่า บุญบาทนั้นมีจริง เชื่อในกฎแห่งกรรม เช่น ทำดี ย่อมได้ดี ทำชั่ว ย่อมได้ชั่ว ไม่มีใครพ้นวิบากแห่งกรรมไปได้ พูดง่าย ๆ คือปฏิบัติตามคำสอนของพระพุทธเจ้า
ข้อสุดท้าย หมายถึงการใช้ชีวิตให้เป็นประโยชน์แก่โลก ไม่สร้างปัญหาแก่ส่วนรวม เพราะหากทำเช่นนั้นก็เท่ากับว่าเกิดมารกโลก ไม่เป็นประโยชน์แต่อย่างใด ไม่ต่างจากหญ้ารก หรืออาจแย่กว่าก็ได้
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น