@เจอลุงพงศ์!!@

@เจอลุงพงศ์!!@

ในช่วง 7-10 วัน มีคนบอกว่า ผู้ที่จากไป จะโผล่มาให้พบ จึงมีคนถามไถ่เสมอว่า ลุงพงศ์มาหาบ้างหรือเปล่า...  ลุงพงศ์มีคนที่รู้จักเยอะมาก ลุงคงเลือกไปหาคนที่สำคัญๆก่อน
.. พี่จุ๊บ มักจะโทรคุยกับป้ามีดบินทุกๆวัน ทั้งแจ้งข่าวเรื่องสินค้าที่จำหน่ายออกไป และถามไถ่ ปรึกษาอีกหลายเรื่อง และในวันที่เจ็ดหลังจากที่ลุงพงศ์จากไป ลุงพงศ์ก็โผล่มาให้คนเห็นจนได้!!

ป้ามีดบิน เล่าให้พี่จุ๊บฟังว่า คืนรอยต่อวันพุธ-พฤหัส ที่ผ่านมา ซึ่งเป็นวันที่เจ็ดที่ลุงพงศ์จากไป วันนั้น ป้ามีดบินยังอยู่ที่เชียงใหม่ นอนพักในห้องนอนชั้นสองที่บ้านลุงพงศ์ หลังสถานกงสุลอเมริกัน ในเมืองเชียงใหม่ คืนนั้น นอนกับลูกสาว
และในคืนนั้น เอง ลุงพงศ์ก็โผล่มาให้เห็น ทั้งป้ามัดบินและลูกสาว มองเห็นลุงพงศ์พร้อมกัน ในชุดเสื้อ กางเกง ม่อฮ่อมที่คุ้นเคย โผล่มาในลักษณะถามว่า จะไปแล้วหรือ แล้วภาพของลุงพงศ์ก็ค่อยๆจางหายไป ป้ามีดบินและลูกสาวซึ่งได้เห็นลุงพงศ์ จึงนอนกอดกันจนสว่าง!!!

แล้วนายบอน เจอลุงมั่งมั้ย .. ยังไม่เคยเจอครับ ยังไม่มีสัมผัสพิเศษมากพอ ถ้าตอนที่รู้สึกได้ว่าลุงน่าจะมาหา คือ วันที่ขนโลงศพของลุง จาก กทม กลับเชียงใหม่ นั่งไปกับรถตู้ขนศพ ตอนที่จะเข้าตัวเมืองเชียงใหม่ เห็นโลงศพ ขยับบ่อยมากกว่าปกติ จากการหยุดรถ ออกตัวของรถ โลงศพ เลื่อนไปจนติดประตูหลัง แล้วเลื่อนมาจนชนหลังเบาะนั่งที่ป้ามีดบินนั่งอยู่ แต่ตอนที่รถแล่นผ่านพิจิตร พิษณุโลก อุตรดิตถ์  ลำปาง ที่เส้นทางผ่านภูเขา เส้นทางลาดขึ้น ลาดลงไปตามระดับความสูง แต่โลงศพ ไม่ค่อยจะเคลื่อน ขยับไปมาเหมือนตอนจะเข้าตัวเมืองเชียงใหม่
ลุงพงศ์คงส่งสัญญาณ ความรู้สึกดีในตอนใกล้ถึงบ้านมั้ง และอีกช่วงหนึ่งที่ริมแม่น้ำเจ้าพระยา วัดเขมาภิรตาราม ช่วงที่สงบนิ่งไว้อาลัย ถือดอกกุหลาบ รำลึกถึงลุงพงศ์ ป้าโป่งสังเกตว่า ช่วงนั้น แดดไม่ออก ทั้งๆที่ก่อนหน้านั้น มีแดด คงเป็นสัญญาณที่ลุงพงศ์รับรู้กระมัง หลังจากพิธีรำลึกแล้ว แดดก็ส่อง
มาตามปกติ

สำหรับกิจกรรมต่อไป หรือ การสานต่อเรื่องของลุงพงศ์ ป้าโป่งบอกว่า คงจะมีการนำหนังสือเอกสารของลุงพงศ์เล่มหนึ่ง นำมาถ่ายเอกสาร แจกจ่ายให้ผู้สนใจ ทางไปรษณีย์ ส่วนหนังสือพ๊อกเกตบุคส์ของลุงพงศ์นั้น ป้ามีดบินรับปากว่าจะสานต่อ จัดพิมพ์ให้เสร็จ แล้วจะแจ้งให้คนที่อยากได้หนังสือเล่มนี้ ให้ทราบต่อไป