: ชีวิตเรา ไม่ใช่ของเรา

: ชีวิตเรา ไม่ใช่ของเรา

"คอนโด"
ช่วงนี้อยู่ในอารมณ์ที่อยากจะได้บ้าน ได้คอนโด อย่างจริงจัง..หลังมีน้องที่ออฟฟิซเอ่ยปากถึงคอนโดขนาดเล็ก น่ารัก กำลังดีให้ฟัง บวกกับพลังส่งเสริมของคนใกล้ตัว ทำให้วันนี้ต้องออกจากออฟฟิซไวเป็นพิเศษ มุ่งหน้าไปดูคอนโดที่ว่า..
ช่วงบ่ายแก่ๆ เหยีบเข้าเวลาเย็น รถช่างติดสาหัสสมกับเป็นกรุงเทพฯ คุย โม้ และนินทาชาวบ้านจนคอแหบแห้งกว่าจะถึง
ลงรถแท็กซี่ปุ๊บ ! สายตาก็จับจ้องไปที่คอนโด ! อุแม่เจ้า "น้องมันพูดในทำนองที่ว่า พี่ ! แต่ก่อนมัน"เคยดี" กว่านี้...ไม่จำเป็นต้องเดินเข้าไปสำรวจ แค่ใช้สายตากวาดก็พอรู้แล้วว่า "ผิดจากเป้าหมายไปเยอะ !!" อีชินนะอีชิน ShiNnen SnPp

............
"แหนมเนือง"
ไหนๆ ก็ไหนๆ หาอะไรกินรองท้องก่อนกลับบ้าน หลังจากที่"ชิน น้องรัก" กล่าวลาและทิ้งเราไว้ให้อยู่ต่อกับความผิดหวัง แม้แหนมเนืองที่ยัดเข้าไปจะไม่อร่อยเท่าที่คิด แต่ก็ยังดีกว่าปล่อยให้ท้องว่าง...ฟ้าครึ้มฝน ทะมึนทึบมาแต่ไกล แลว่าฝนจะกระหน่ำ งานนี้ "จีนปนลาว"เลยต้องใช้เวลาอยู้ในร้านอาหาร"เวียนาม"ยาวนานกว่าที่คิด (วันนี้อะไรๆก็เกินกว่าที่คิดเสมอ)
..........
หลังฝนซา เม็ดฝนมีขนาดเล็กลง ขืนอยู่ต่อไปมีหวังต้องกวาดเมนูอาหารทั้งร้านมารับประทานเป็นแน่ ตัดสินใจเดินตากฝนปรอยๆกลับบ้านด้วยการเดินข้ามสะพานซังฮี้ หวังไปหาแท็กซี่เอาข้างหน้า
...........
"sun set and wet wet wet"
หลังฝนซา ฟ้าสดใส พระอาทิตย์ใบใหญ่รูปไข่แดง ค่อยๆอวดแสงสุกใส ที่มันในหนัง always ชัดๆ ! ขณะที่ในใจเบิกบาน Aroon Suebsawangkul ก็คว้าไอโฟนขี้นมาสแน็พไป 1 ช็อต(ตามสมัยนิยม ฝนตกฟ้าร้อง ส้นเท้่าอะไรก็ต้องถ่ายรุปไว้ก่อน) อึดใจที่กำลังเก็บความทรงจำย้ายไปไว้ในใจ รถเก๋งคันนั้น ขับมาด้วยความเร็วเท่าไหร่มิรู้ได้ แต่ที่รู้ได้คือสัมผัสของน้ำที่สาดซัดเข้าให้อย่างจัง เต็มหน้า เต็มหลังจนเปียกชุ่มกระตุก กระชากความรู้สึกโรแมนติกเสียจนขาดสะบั้น.....บรรยากาศ sun set จากหนัง always ได้จากเราไปอย่างเปียกๆ....พระอาทิตย์กลมสวยยังไม่ทันถุูกเก็บไว้ในไอโฟน อดเผยโฉมอวดชาวไซเบอร์... !! หึ หึ เวลาโดนน้ำขังข้างทางสาดเข้าใส่ มันเปียกประมาณนี้นี่เอง
...........
"ผมบ๊อบ"
เราใช้เวลาค่อยๆเดิน อย่างไม่ค่อยเต็มใจนัก ข้ามจากสะพานซังฮี้อีกฝั่งไปยังอีกฝั่ง เพื่อรอต่อรถ สุดท้ายก้เลอืกที่จะเดินต่อจนถึงบ้านด้วยเวลาประมาณไม่เกินครึ่งชัวโมง เห็นทีน่าจะแวะร้านตัดผมซะหน่อย จะได้สระ ไดร์ และตัดปลายหางแหลมๆบานๆของผมบ๊อบเทออกไปซะ หวังใจว่า อยากจะะได้"ผมบ๊อบ"ในแบบทั่วๆไป
ภารกิจเปลี่ยนบ๊อบเท ดูเหมือนจะไม่เป็นที่ถูกใจของช่างตัดผมนัก ช่งบอกว่า ยกเลิกทรงผมที่เราเสนอ แกว่าไม่อยากให้ดูเป็นทรงนักเรียน ! แต่เดี๋ยจะตัดให้ ไม่ต้องห่วง เอาเป็น"บ๊อบที่น่ารักๆ หน่อย" แต่ยังยืนยันว่ามันจะเป็น"ผมบ๊อบ"...........................................................................................เวลาผ่นไปยาวนานตามจำนวนจุด(...) ส่วยใหญ่ช่างใช้มีดกรรไกรซอยผมฉับๆ แควกๆ แหวกผมไปมาทั่วทัวอย่างเพลิดเพลิน แต่เราเริ่มไม่เพลิน ได้แต่มองตามเส้นผมที่ร่วงหล่นจากคมกรรไกรด้วยความอาลัย อาวรณ์...แม้ช่างผมจะดุทุ่มเทกับงานในครั้งนี้อย่างจริงจัง ภาษาศิลปะเค้าว่า "เก็บกิ๊ก"ซะเนียน แต่เสียงข้างในหัวใจของลูกค้าอยากจะบอกว่า"พอเถอะพ่อคุณเอ๋ย"
หลังเสร็จสิ้นพิธีกรรม "ผมบ๊อบ"แบบทั่วๆไป มันก็ไม่ใช่อย่างที่คิด มันก็ไม่ใช่อย่างที่อยากได้ สงสัยช่างจะตัดผมตามคาแรคเตอร์ลูกค้า แถมพรรคพวกยังมีหน้าชมเชียร์กันเองให้ลูกค้าดีใจ (แต่ไม่อยากได้)...ตอนนี้เราคงกลายเป็น"ทอมฮะ" ไปแล้วสินะ !

"ชีวิต แม่งก็เงี๊ยะ ! ไม่ใช่ของเราเสมอไป อะไรจะเกิดมันก็ต้องเกิด ความผิดพลาดเกิดขึ้นได้ทุกฝีก้าว คงพลาดตั้งแต่ก้าวออกจากออฟฟิศมาละ สาดดดดดดเอ๊ย"

‎Amorn Tae-udomkul