สัปปายะ
(พจนานุกรมพุทธศาสตร์ ของท่านเจ้าคุณพระธรรมปิฎก)
สิ่ง สถานหรือบุคคล ซึ่งเป็นที่สบาย เหมาะกัน เกื้อกูล หรือเอื้ออำนวย
โดยเฉพาะที่ช่วยเกื้อกูลแก่การบำเพ็ญและประดับประคองรักษาสมาธิ
ท่านแสดงไว้ ๗ อย่าง คือ อาวาส (ที่อยู่) โคจร (ที่บิณฑบาตหรือแหล่งอาหาร)
ภัสสะ (เรื่องพูดคุยที่เสริมการปฏิบัติ) บุคคล (ผู้ที่เกี่ยวข้องด้วยแล้วช่วยให้จิตผ่องใสสงบมั่นคง) โภชนะ (อาหาร) อุตุ (
สภาพแวดล้อมและอุณหภูมิ)
อิริยาบถ; ทั้ง ๗ นี้ ที่เหมาะกันเป็นสัปปายะ ที่ไม่สบายเป็นอสัปปายะ)
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น