สัญชาตญาณดิบจะทำให้คิดว่า
"ไม่รักเหมือนกู แปลว่าไม่ใช่พวกกู
ไม่เกลียดเหมือนกู แปลว่าเป็นศัตรูกู"
พาลชนจะรักษาความคิดนี้ไว้
ส่วนบัณฑิตจะทำให้มันหายไป!
ไม่ว่าจะมองการคบระดับบ้านๆ
หรือการเมืองระดับโลก
เราจะเห็นความเกลียดชังกระจายตัวอยู่ทุกหนทุกแห่ง
ความเกลียดคือตัวแบ่งข้าง
หรือไม่ก็การแบ่งข้างนั่นเอง
คือที่มาของความเกลียด
โดยพื้นฐานของมนุษย์และสิ่งมีชีวิตทั้งหลาย
จะอาศัยความไม่ชอบใจในการเห็น
หรือในการได้ยิน หรือในการสัมผัส
เป็นตัวกำหนดระดับความเกลียด
แต่บางทีความจำเป็นต้องแข่งกัน
แบ่งพรรคแบ่งพวกกัน
ก็ทำให้ "จำใจพยายามสร้างความเกลียด" ขึ้นมา
เพราะถ้าหลอกให้เกลียดกันไม่ได้
หรือป้ายสีให้หมดความไว้ใจอีกฝ่ายไม่ได้
ความสมานฉันท์หรือปรองดองก็จะทำให้เลือกข้างไม่ถูก
เมื่อโลกเป็นอย่างนี้ แปลว่าผิดถูกไม่มี
มีแต่ว่าเราจะเลือกอยู่ในวงจรภัยเวรกับพวกเขาต่อไป
หรือจะเอาตัวออกมาจากวงจรภัยเวรให้ทันก่อนตาย
เพื่อให้ได้พบความจริงว่าที่แท้แล้ว
ไม่มี "ข้างไหน" จริงๆหรอก
แป๊บๆก็เปลี่ยนข้างเพราะเห็นอะไรต่างไปได้
ในการเวียนว่ายตายเกิดตามกรรมนี้
มีแต่ฟากกุศลกับฟากของอกุศล
มีแต่ผูกเวรกับตัดเวร
มีแต่เบียดเบียนและไม่เบียดเบียนเท่านั้น
ที่เป็นของจริง เป็นอมตะ
เป็นกฎพื้นฐานตายตัวไม่เปลี่ยนแปลง
นอกนั้นมีแต่หลอกว่าใครอยู่ข้างไหน
เพื่อให้ทุกข์ใจเล่นชั่วคราวไปหมด
ดังตฤณ
พฤษภาคม ๕๕
โดนใจมากที่กล่าวว่า การแบ่งข้างคือที่มาของความเกลียด อยากให้ทุกคนช่วยกันลดขอบเขตของข้างข้า และข้างเขาลงเพื่อใคร หรืออะไรก็ตามที่เราพร่ำบอกว่ารัก
ตอบลบ