จิตที่ฝึกดีแล้ว ย่อมนำความสุขมาให้

พระอาจารย์ธมฺมทีโป
ศูนย์พัฒนาจิตเฉลิมพระเกียรติ บ้านวังเมือง
อ.ท้ายเหมือง จ.พังงา



จิต เป็นธรรมชาติที่เกิด-ดับ รับรู้อารมณ์สืบเนื่องไปทุกขณะ ..

ทางช่องทางทั้ง 6 คือ ตา หู จมูก ลิ้น กาย ใจ เรียกว่า วิญญาณ





จิตดั้งเดิม.. ผ่องใส แต่เศร้าหมอง เมื่อออกไปรับรู้อารมณ์ต่างๆ

และถูกกิเลสที่จรมา คือ ความโลภ โกรธ หลง ครอบงำ

เพราะไม่รู้ตามความเป็นจริงว่า สิ่งใดเกิดขึ้น สิ่งนั้นย่อมดับไปเป็นธรรมดา

พระพุทธองค์ตรัสไว้ว่า " ธรรมทั้งปวง รวมลงที่จิต"

การที่เราเริ่มต้นดูจิต คุมใจไว้ ชื่อว่า คุมอารมณ์ทั้งหมด

ทั้งความรู้สึกพอใจ -ไม่พอใจ ความคิดดี -ไม่ดี ฯลฯ

เมื่อเรากลับมารู้สึกที่จิตเนืองๆ เห็นการเกิด - ดับภายใน

จึงไม่หวั่นไหวไปในอารมณ์ทั้งปวง...




เมื่อบุคคลมี ราคะ มาก พระพุทธองค์ทรงสอนให้ พิจารณาซากศพ ช่วย

เมื่อบุคคลมี ความโกรธ มาก พระพุทธองค์ทรงสอนให้ แผ่เมตตา

เมื่อบุคคลมี ความคิด มาก พระพุทธองค์ทรงสอนให้ พิจารณาความไม่เที่ยง

เมื่อบุคคลมี ความสุข มาก พระพุทธองค์ทรงสอนให้ เห็นทุกข์

เมื่อมี ความยึดถือตัวตนอยู่ พระพุทธองค์ทรงสอนให้ เห็นอนัตตา

คือ ทุกสิ่งไม่ได้มีตัวตน เป็นเพียงเหตุ - ปัจจัย เชื่อมโยงซึ่งกันและกัน


เมื่อพิจารณาดีแล้ว จิตย่อมตั้งมั่น มีปัญญาเห็นตามความเป็นจริง

เห็นทุกข์ที่เกิดขึ้น และทุกข์ที่ดับไป ชื่อว่า .. ดำเนินอยู่บนทางสายกลาง

เรารักษาจิต รู้สึกไปเนืองๆ ไม่ยินดี ไม่เพลิดเพลินหลงใหล คลายความติดใจในสิ่งทั้งหลาย ..

จิตจึงเป็นอิสระจากความทุกข์ทั้งปวง นี่เป็นเป้าหมายว่า..

..ทำไมเราต้องดูจิต..


credit : http://www.bloggang.com/mainblog.php?id=porranat&month=23-07-2011&group=6&gblog=35