...ทุกข์นั่นแหล่ะดี...จะได้มีทาง..."

สวัสดี ...วันพระแรม ๘ ค่ำ เดือน ๒ "...ทุกข์นั่นแหล่ะดี...จะได้มีทาง..." (ทาง...ในที่นี้คือ ทางแห่งธรรม...) ทางแห่งธรรม...นั้นอยู่ไม่ไกลแต่ทำไมไปไม่ถึง...ถึงแม้ว่าอย่างไรก็ต้องเดินทางไปให้ถึง... สำหรับเรื่องทุกข์นี้มันก็ดีเหมือนกันนะ... ”เมื่อมีทุกข์...ย่อมเห็นทาง...” เมื่อใดมีทุกข์....เมื่อทุกข์มาก ๆ ถึงที่สุดแห่งทุกข์...ย่อมเห็นทาง...ทางแห่งสัจธรรม (สัจจะ = ความจริง, ธรรม = ธรรมชาติ + คือ ความจริงที่เกิดตามธรรมชาติ) เมื่อใดสภาวะที่เกิดทุกข์ จงตระหนักเลยว่าเรากำลังจะเห็น “ธรรม” (มองแบบในแง่ดีซะบ้าง...) ในมุมของทุกข์..มันมักจะมีสุขเล็กๆ ซ่อนอยู่ คือการพิจารณาตัวเอง การได้อยู่กับตัวตนของเราเอง (เพราะว่า...มีแต่เรื่องโน่น เรื่องนี้ตลอดเวลา ไม่มีเวลาพิจารณาตัวเอง...แม้กระทั่งออกกำลังกาย) มันเป็นเรื่องธรรมดา...ธรรมดาจริง ๆ...”เมื่อหมดทุกข์...สุขก็กลับคืนมา” พระพุทธองค์สอนให้พิจารณา....คือทุกข์....สาเหตุแห่งการเกิดทุกข์....ดับเหตุทุกข์.... และวิธีปฏิบัติเพื่อดับทุกข์ (อริยสัจ ๔ ....ทุกข์ สมุทัย นิโรธ มรรค) ๑.ทุกข์ จากการเกิด การป่วย การแก่ การตาย การพลัดพรากจากสิ่งที่ตนได้แล้ว การพลัดพรากจากสิ่งที่เป็นของรัก การไม่ได้ดั่งใจคิด การยึดติดกับสรรพสิ่งต่าง ๆ ๒.สาเหตุแห่งการเกิดทุกข์ ก็คือ ความอยากทั้งหลาย ทั้งปวง ได้แก่ ความอยากไม่อยากป่วย ความอยากไม่อยากแก่ ฯลฯ ๓.ดับซะ...”รู้แล้ว...ก็ละ” เสมือนหนึ่งว่า “นี่คือไฟจากไฟฟ้า หรือนี่คือไฟจากเทียนไข” จะได้ดับให้ถูก.... ๔.พิจารณา หรือหาวิธีปฏิบัติในการดับทุกข์ (แต่ละคนไม่เหมือนกัน) ฉะนั้น วันพระนี้... ขอให้เธอทั้งหลาย สำรวจกาย...สำรวจวาจา...สำรวจใจ ในวันพระนี้ หรือวันใด ๆ ตามแต่เธอสะดวก เพื่อว่า....หยุดทุกข์สักครู่...หยุดทุกข์สักคราว ก็ยังดีกว่า ทุกข์ตลอดเวลานะเธอ.... นี่แหล่ะ "...เมื่อหมดทุกข์...สุขย่อมเกิด...”