} เวลาอยู่ในมือเรา

คนที่ใกล้ชิดกับคนเจ็บป่วย หรือคนแก่ใกล้วันสุดท้าย คงจะเห็นธรรมข้อนี้ได้ชัดกว่า ได้เห็นเวทนาที่เกิดมากขึ้น บ่อยขึ้นกับคนที่เรารักและห่วงใย อย่างไม่อาจช่วยเจ็บหรือตายแทนได้

จริงอย่างที่พระพุทธเจ้าว่า ตนเป็นที่พึ่งแห่งตนจริงๆ เราเมื่อยังแข็งแรงอยู่หากไม่หมั่นฝึกพัฒนากำลังใจหรือพลังจิตของตัวเองแล้ว อย่าว่าแต่จะช่วยคนที่เรารักเมื่อยามที่เขาอ่อนแอเลย แค่รักษาใจตัวเองไม่ให้เศร้าหมองจากสิ่งที่เห็นและประสพอยู่ของคนที่เรารักก็ดูจะไม่ใช่เรื่องง่าย

เมื่อเห็นอย่างนี้แล้ว ต้องถามตัวเองบ่อยๆว่า "วันนี้คุณพร้อมแล้วหรือยัง" พร้อมเมื่อวันที่สังขารไม่เป็นใจมาถึง เราพร้อมที่จะเผชิญหน้ากับมันอย่างสงบเพราะรู้เท่าท้ันหรือยัง ถ้ายังคงต้องเริ่ม ไม่รอขอวัดดวงกันเมื่อวันนั้นมาถึง เพราะเท่าที่รู้ดวงดีไม่ได้เกิดขึ้นโดยบังเอิญอย่างแน่นอน