นิทานเซน หนามบ่งหนาม

ศิษย์ของท่านโซเย็น ซากุ คนหนึ่ง ได้เล่าเรื่องการเรียนในสานักเก่าที่ตนเคยเล่าเรียน ให้
ท่านอาจารย์ฟังว่า
"พวกครูของกระผมที่นั่นชอบนอนกันในตอนบ่ายทุกบ่าย ครั้นพวกกระผมไปถามท่านว่า
ทาไมอาจารย์จึงชอบนอน ครูของผมก็มักจะตอบว่า ฉันไม่ได้นอน แต่ฉันกาลังเดินทางไปสู่เมืองใน
ความฝันเพื่อพบปะกับบรรดานักปราชญ์ต่างๆ ในอดีตเหมือนที่ท่านขงจื้อได้เคยกระทามา และท่าน
ขงจื้อก็จะจดจาเอาคาสอนของนักปราชญ์เหล่านั้นมาสอนลูกศิษย์อีกที"
ศิษย์คนนั้นเล่าต่ออีกว่า
"บังเอิญบ่ายวันหนึ่งอากาศร้อนจัด พวกเราบางคนเกิดง่วงและหลับไป พอดีครูของพวก
กระผมมาพบเข้า ก็ดุและบริภาษด้วยถ้อยคาต่างๆ นานา พวกนักเรียนเหล่านั้นจึงได้ตอบครูว่า
'พวกเราก็ได้ไปในเมืองแห่งความฝัน เพื่อพบกับนักปราชญ์สมัยก่อนเช่นเดียวกับท่านอาจารย์
ขงจื้อเหมือนกัน' "
ครูของพวกเราก็ถามว่า
"แล้วได้ความจากนักปราชญ์เหล่านั้นว่าอย่างไร ?"
พวกเราคนหนึ่งจึงได้ตอบว่า
"เราได้ถามท่านนักปราชญ์โบราณเหล่านั้นแล้ว ว่าครูของพวกเราได้มาพบท่านทุกบ่ายหรือ
เปล่า ท่านนักปราชญ์เหล่านั้นกลับตอบว่า ไม่เคยเห็นหน้าครูคนใดมาหาเลย"
ในตอนบ่ายๆ ท่านชอบเดินทางไปหาท่านนักปราชญ์โบราณอยู่เสมอฯ อีกหรือเปล่า ระวังจะ
พบกับเจ้านายที่นั่นนะครับ จะหาว่าไม่เตือน
คั