ปัจฉิมบท

เออ... น้องเอย คือจำปาทองเจ็ดกลีบ
กลางคืน ใส่หีบ กลางวันใส่เชียนพานทอง
ทำบุญสักกี่ปี จะได้เทวีมาร่วมห้อง
ทำบญสักกี่ร้อยช่อง จะได้น้องมาเรียงหมอนเอยฯ


เพลงเวน้อง หน้า 157
จากหนังสือ เมื่อเรายังเด็ก...พุทธทาสภิกขุ



บทเพลงกล่อมลูก หรือ เพลงเวน้อง วรรรณกรรมพื้นบ้านในแถบถิ่นรอบอ่าวบ้านดอน จ.สุราษฎร์ธานี ที่แสดงุถึงลมหายใจ ภูมิปัญญาท้องถิ่น ที่ผู้คนมีความรุ่งเรืองด้วย วรรณศิลป์ ศิลปะวัฒนธรรม และศาสนา จนสามารถนำพุทธิปัญญาในชั้นปรมัตถ์ของพระพุทธศาสนา มาร้อยกรองเป็นบทเพลงกล่องลูกหรือ เพลงเวน้อง ขับขานสืบสานต่อๆกันมา ด้วยความจำจากรุ่น หรือ สู่คนอีกรุ่นหนึ่ง โดยที่ยังสืบค้นไม่ได้ว่า ครูหรือ ท่านผู้เฒ่าท่านใด เป็นผู้รจนาบทเพลงที่มีนัยลึกซึ้งในทางธรรม และวิจิตรด้วยวรรณศิลป์นี้