ปรีดี อู่ทรัพย์
เรามารู้เรื่องตุ่นกันต่ออีกสักนิดนะครับ ตุ่นไม่มีกำหนดการหาอาหารเหมือนสัตว์ป่าทั้งหลาย มันจะหากินตามใจของมัน ไม่เลือกกลางวันกลางคืน เพราะภายในอุโมงค์ใต้ดินไม่มีสัตว์อะไรจะเดินเพ่นพ่านได้อย่างมัน มันเป็นจ้าวอุโมงค์แต่ผู้เดียว ฉะนั้นการหาอาหารกินจึงไม่ต้องเกรงกลัวศัตรู
ตุ่นไม่มีคุณแก่มนุษย์ มีแต่โทษ คือเป็นนักทำลายพืชไร่ของมนุย์ให้เสียหายปีละมากๆ จึงทำความเดือดร้อนให้แก่ชาวไร่เป็นอย่างมาก การดักตุ่นก็ไม่ค่อยจะได้ผลเหมือนสัตว์อื่นๆ ดักไม่ค่อยได้ทั้งๆที่มนุษย์มีมันสมองอันแสนฉลาดนี่แหละ การขุดตุ่น้เช่นเดียวกัน รูของตุ่นมากมายยิ่งกว่ารางรถไฟหัวลำโพง อุโมงค์ของมัน ขุยของมันมัอยู่ทั่วสวนป่า ติดตามขุดยากถ้าไม่ใช่นักขุดหรือรู้วิธีเป็นพิเศษแล้วจะไม่สามารถตามหาได้ตัวมันเลย
ลูกของตุ่นครอกหนึ่งจะมีตั้งแต่ ๓ ตัวขึ้นไป มันจะหาที่ออกลูกในโพรงใต้ดินที่มีต้นไม้สูงใหญ่ มีกิ่งไม้ใบครึ้มกำบังเท่านั้น การที่คนโบราณว่าลูกหลาน "โง่เง่าเต่าตุ่น" ก็เพราะตุ่นเป็นสัตว์ที่โง่มาก อยู่ในอุโมงค์ใต้ดินปลอดภัยแล้วยังอุตริทำ "ขุย" ไว้บนดินให้คนรู้ตามล่าเอามาต้มยำทำกินได้ เสียงการกัดกินรากไม้ของมันก็เช่นกัน มันกินอย่างไม่ระมัดระวังจนเสียงของมันดังขึ้นมาบนดิน ทำให้ศัตรูของมันรู้ว่าอยู่ตรงไหนด้วย
เอาละครับทีนี้มาถึงการล่าตุ่น การล่าตุ่นนั้นมีหลายวิธีด้วยกัน เช่นดักด้วยด้วง ดักด้วยเบ็ด -ขุด-ทุบ-ยิง เป็นต้น วันหนึ่งลุงปริกชวนผมไปดักตุ่น ผมสะพายย่ามมีห่อข้าวพร้อมกระติกน้ำ จอบ เสียม ลุงเอามีดขัดหลัง สะพายด้วงและปืนแก๊ปขึ้นหน้า พาผมเข้าไปในป่าท้ายไร่ พักหนึ่งก็ถึงขุยตุ่นที่ลุงมาพบไว้
"หยุดตรงนี้แหละ" ลุงบอก
"เอ็งเอาถุงย่ามไปแขวนไว้ที่กิ่งไม้นั่น เอาจอบเสียมวางไว้ตรงนี้แหละ"
ผมทำตามแล้วเดินกลับมา ลุงถามผมว่า
"ไอ้หนู ลุงจะให้เอ็งขุด เอ็งจะขุดลงไปตรงไหนถึงจะได้ตัวมัน"
"ขุดตรงขุยใหม่ที่สุดซีลุง" ผมตอบ
แกฟังผมแล้วพยักหน้าหงึกๆ ล้วงเอายาเต๊กหลีขึ้นมาจุดสูบพ่นควันอย่างใช้ความคิด แล้วเดินไปตัดต้นไม้ใกล้ๆต้นเท่าแขนมาท่อนหนึ่งยาวประมาณหนึ่งศอก มาส่งให้แล้วลุงก็เดินไปดู "ขุยตุ่น" ทุกขุยในบริเวณนั้นแล้วหยุดยืนอยู่ที่ขุย "เก่าที่สุด" บอกว่า
"เอ็งขุดตรงขุยใหม่ไม่ได้กินดอกไอ้หนูเอ๋ย รูตุ่นมันมีหลายรูเอ็งขุดตามรูมันไปจนลิ้นห้อยก็ไม่เจอ ฟังลุงว่านะ" แกพูด
"เอ็งมองดูลุงยืนอยู่นี่แล้วใช้ลุงเป็นจุดศูนย์กลาง เอาไม้ในมือเอ็งนั่นไล่ทุบดินไปรอบบริเวณวนเข้ามาหาลุง ตุ่นมันจะตกใจวิ่งเข้ามาหา "อุโมงค์เก่า" ของมัน เรียกว่ากลับบ้านเดิมนั่นแหละ ตรงลุงยืนอยู่นี่เรียก "รูดิก" เอ็งจำไว้ เอ็งทุบไปโดยรอบเสร็จแล้วเอาเสียมมาขุดลงไปตรงนี้ เจอแหงๆ"
ผมทำตามลุงบอกแล้วก็เอาเสียมมาขุดลงไปตรงที่ลุงยืนอยู่ พบตุ่นจริงๆ โดยไม่ต้องขุดตามไปหลายรู ผมจับคอมันยัดใส่ข้องอย่างดีใจ หวานไปแล้วตัวหนึ่ง
(อ่านต่อตอนที่ ๓ - ตอนจบ)
ที่มา ต่วยตูน ฉบับเดือนตุลาคม ๒๕๓๐ ปีที่ ๑๗ เล่มที่ ๒
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น