แค่ความหนาวทนผ่านหนาวมาหลายหน
ผ่านสายฝนกลางป่ามาหลายฝน
ผ่านความทุกข์ความสุขทุกครั้งจน
ชีวิตทนทรนงคงหยัดยืน
ลมหายใจต่อชีวิตไม่มีถอย
ไม่เคยคอยคืนวันเพราะมันฝืน
ทุกทุกครั้งที่ฉันก้าวย่างยืน
ทุกทุกคืนทุกทุกวันฉันเลือกเอง
จึงก้าวไปตามที่ที่ใจฝัน
ตามตะวันตามใจใครจะข่มเหง
ทุกชีวิตทุกสิ่งไม่กริ่งเกรง
ล้วนบรรเลงเพลงอิสระตามอารมณ์
25 ธันวาคม พ.ศ.2537
"ป่าค้างตะวัน"
ฑิฆัมพร ชาลีกุล
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น