...+

วันอาทิตย์ที่ 23 สิงหาคม พ.ศ. 2552

" กำแพง กับ บันได "

ความรู้สึกที่มัวหม่นกับอารมณ์ที่ขุ่นเคือง
ทำให้หัวใจเกิดทิฐิ


ทิฐิ.....
ที่บางทีก็ไม่มีคำอธิบาย ไม่มีเหตุผล
เมื่อคนคนหนึ่งสร้างกำแพงแห่งทิฐิไว้สูง
ก็เป็นเรื่องยากที่อีกคนจะปีนขึ้นไป
ขณะที่ใครคนหนึ่งกำลังหมุนคว้างด้วยแรงอารมณ์
อยู่บนหอคอยสูงที่กั้นกำแพงไว้อย่างแน่นหนา
ใครอีกคน...ก็พยายามที่จะสร้างบันได....เพื่อขึ้นไปหา
แต่การจะไปถึงอาจจะต้องใช้เวลา....
ถึงจะช้าไปบ้างก็ไม่ใช่ว่าไม่ต่อ ไม่ตาม....ไม่รัก
การต่อไม้ทีละขั้นๆ นั้นไม่ได้เป็นเรื่องที่ยากเลย
แต่กำลังใจในการหยิบไม้ขึ้นมาต่อต่างหากที่จะต้องเหนื่อย
หากแหงนมองกำแพงแล้วเห็นจุดหมายว่าสูงแค่ไหน...
ก็คงมีกำลังใจ..คงไม่ละทิ้งความพยายาม
เพราะรู้แล้ว....เห็นแล้วว่า....อีกไกลแค่ไหน


"แต่ขณะที่คนหนึ่งสร้าง...... บั น ไ ด...
แต่อีกคนก็กำลังสร้าง.... กำ แ พ ง .....ให้สูงขึ้น
ใครจะเอาเรี่ยวแรง ......กำ ลัง ใจ . ....ที่ไหนไปตามด่อ
เป็นเรื่องธรรมดาที่ความรักจะทำให้ใครซักคนขุ่นเคือง
แต่อารมณ์ที่ขุ่นเคืองก็ต้องมีขอบเขต
ง อ น น่ะ......ง อ น ได้....
แต่ต้อง...... ง่าย.... ที่จะ..... ง้อ!!!!!
จำเอาไว้นะจ๊ะคนที่มีแฟน

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น