นายนิตย์ ทองเพชรศรี เจ้าหน้าที่ศูนย์สุขภาพจิตที่ 12 จ.สงขลา
กรมสุขภาพจิต กระทรวงสาธารณสุข(สธ.) กล่าวว่า จากการทำวิจัยเรื่อง
"ปัจจัยด้านครอบครัวที่มีความสัมพันธ์กับการพยายามฆ่าตัวตายของประชาชนจังหวัดหนึ่งในภาคใต้ของประเทศไทย"
โดยเป็นการวิจัยเชิงคุณภาพ
เก็บข้อมูลจากครอบครัวผู้พยายามฆ่าตัวตายในทุกอำเภอของจังหวัดตรัง จำนวน
30 ครอบครัว และครอบครัวที่มีลักษณะคล้ายคลึงกันที่อาศัยอยู่ในชุมชนเดียวกัน
จำนวน 30 ครอบครัว ระหว่างเดือนมีนาคม - เมษายน พ.ศ.2551 พบว่า
ปัจจัยภายในครอบครัวที่มีผลต่อการพยายามฆ่าตัวตายอย่างมาก คือ
1.การสื่อสารในครอบครัวที่ไม่เข้าใจกัน มีการใช้คำพูดที่รุนแรง คำด่าทอ
เช่น "มึงโง่" โดยเฉพาะในกลุ่มวัยรุ่นที่มักได้ฟังคำพูดจากพ่อแม่
ผู้ปกครองหรือญาติว่า "อยู่ไปก็ไม่ได้ทำประโยชน์ให้ใคร ให้ไปตายเสีย"
คำพูดเหล่านี้อาจสร้างความน้อยใจให้เกิดขึ้นกับบุตรหลานโดยที่ไม่มีใครรู้
โปรแกรมของคุณอาจไม่สนับสนุนการแสดงรูปภาพนี้
2.สัมพันธภาพในครอบครัวที่พ่อแม่ลูกหรือคนในครอบครัวเดียวกันไม่มีการพูดคุย
ปรึกษาหารือกันและกัน และไม่มีเวลาให้กันอย่างเพียงพอ
ทำให้ไม่ทราบเรื่องราวความเป็นไปในชีวิตของแต่ละคน
จึงไม่สามารถช่วยกันคิดแก้ปัญหาที่เกิดขึ้น
นำไปสู่การคิดว่าหาทางออกไม่เจอของใครคนใดคนหนึ่ง
จนคิดแก้ปัญหาในทางที่ผิดด้วยการฆ่าตัวตาย
3.วิธีการเลี้ยงดูแบบกดขี่ การสั่งการ
โดยพ่อแม่มักคิดเองว่าลูกต้องทำอย่างนั้นอย่างนี้
ไม่ฟังความต้องการหรือความคิดเห็นของอีกฝ่าย
4.การปรับตัวของสมาชิกในครอบครัวต่อปัญหาเศรษฐกิจและความเครียด
เกิดการแสดงออกหรือมีท่าทีที่ทำให้สัมพันธภาพของคนในครอบครัวห่างไกลกันมากขึ้น
โปรแกรมของคุณอาจไม่สนับสนุนการแสดงรูปภาพนี้
5.บทบาทของสมาชิกในครอบครัว
สมาชิกบางคนอาจรู้สึกตนเองไม่มีคุณค่าที่จะอยู่ในครอบครัวต่อไป
ซึ่งอาจเป็นผลมาจากการถูกตอกย้ำความไร้ค่าจากสมาชิกคนอื่นๆในครอบครัวเดียวกัน
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น