ภัยสังคมใกล้ตัว

มีเรื่องเกี่ยวกับภัยสังคมใกล้ตัวมาแจ้ง เพื่อให้ได้ระวังตัวกันมาก ๆ 
> เหตุเกิดเมื่อคืนนี้ เวลาประมาณ 19.30 น. ลูกน้องผู้หญิงที่ทำงานออกจากที่งาน 
> ถนนสาทรใต้ ไปรอรถประจำทางเพื่อเดินทางกลับบ้านที่ป้ายรถประจำทาง 
> ตรงข้ามโรงแรมตวันนารามาดา ถนนสุรวงศ์ เป็นแหล่งที่มีผู้คนเดินไปมาพลุกพล่านมาก 
> โชคไม่ดีคือ มีคนเดินไปมามากก็จริง แต่มีน้องยืนรอรถอยู่คนเดียว เป็นเวลานาน 
> จึงตกเป็นเป้าหมาย มีหญิงอายุประมาณ 50ปี+ มาทำทีชวนคุย 
> (มีพิรุธคือมายืนด้านข้าย ค่อนไปข้างหลัง ไม่มายืนด้านข้าง) 
> "รถมาช้าจังเลยนะ สงสัยรถติดมาก" น้องไม่ตอบ 
> "รอรถสายอะไรหรือจ๊ะ" น้องตอบว่า "สายไหนมาก็ไปได้" 
> "แล้วไปลงที่ไหนหล่ะ บ้านอยู่ที่ไหนหรือ" น้องไม่ตอบ แต่เค้ายังชวนคุยต่อ 
> "ไปลงที่สี่พระยาหรือ.....ทำงานที่ไหน..... ฯลฯ" 
> หลังจากนั้นไม่นาน (ไม่เกิน 2-3นาที) น้องรู้สึกคล้ายขนลุก แต่ไม่ใช่ขนลุก 
> คล้ายกับมันซ่า ๆ ตั้งแต่ขาขึ้นมาลามไปทั้งตัว และเริ่มอ่อนแรงไปหมดกระเป๋าที่ 
> ถืออยู่ในมือก็เกือบหลุดมือเพราะไม่มีแรง จนต้องคล้องเข้าแขนเอาไว้ 
> และเวียนหัวจนแทบยืนไม่ไหว ระหว่างนี้น้องเริ่มรู้ตัวว่าโดนยาแต้มแล้วเป็นแน่ 
> เพราะนึกทบทวนแล้วว่า ระหว่างเริ่มเข้ามาคุยด้านข้าง 
> รู้สึกเหมือนมีอะไรบางอย่างมาแตะที่ต้นแขนซ้ายด้านหลัง แต่ไม่ทันคิดว่าจะโดนแต้มยา 
> ผู้หญิงคนนั้นยังพยายามชวนคุยไม่เรื่อย ๆ คาดว่ารอให้เหยื่อทรุดและทำทีเข้าช่วย 
> เหลือ แต่น้องแข็งแรง ไม่ทรุด แต่พยายามทรงตัวและมองไปรอบ ๆ 
> เห็นว่ามีชายหนุ่ม 2 คนยืนอยู่ด้านหลังมองเหตุการณ์อยู่ คาดว่าเป็นแก๊งเดียวกัน 
> น้องยังพยายามครองสติ มองไปเห็นร้านแฟมิลี่มาร์ท อยู่ห่างออกไปประมาณ 5-6 
> ห้องแถว จึงพยายามเดินประคองตัวไปที่นั่น ระหว่างเดินแยกตัวไปน้องหันไปมอง 
> หญิงคนนั้นไม่เดินตาม แต่มองจ้องตามมาตลอด จนน้องไปถึงร้านแฟมิลี่เข้าไปในร้านได้มองย้อนออก 
> มาก็ไม่เห็นหญิงคนนั้นแล้ว น้องเคยอ่านเจอ เหตุการณ์ลักษณะนี้มา และจำได้ว่ามีคำแนะนำให้หาน้ำ 
> สะอาดดื่มมาก ๆ จึงไปเอาน้ำดื่มในตู้ของร้านเปิดดื่มทันทีแล้วไปจ่ายเงินที่หลัง และอยู่ในร้านจนรู้สึกดี 
> ขึ้น ประมาณ 15-20 นาทีจึงออกจากร้านและเดินไปอีกระยะหนึ่งให้ห่างจากจุดเกิดเหตุ แล้วเรียกรถ 
> กลับบ้าน น้องไม่เรียกรถบริเวณเกิดเหตุเพราะสังเกตุเห็นว่ามีรถแท็กซี่หนึ่งคันไม่มีผู้ 
> โดยสาร (เปิดไฟว่าง) จอดอยู่ใกล้จุดเกิดเหตุนานเหมือนกัน เกรงจะเป็นพวกในแก๊งในที่สุดน้องก็ 
> กลับบ้านได้ โชคดีที่น้องคนนี้มีรูปร่างใหญ่ น้ำหนักมาก และเป็นคนแข็งแรงจึงรอดพ้นมาได้ 
> ถ้าเป็นคนอื่น คงไม่พ้นแล้ว ขอให้ทุกคนระวังตัวด้วย 
> 
>   ข้อแนะนำ
> - อย่าใส่เครื่องประดับที่มีค่า 
> - อย่าคุยโทรศัพท์เพลินจนไม่ระวังตัวในขณะอยู่ในที่สาธารณะ 
> - ไม่พูดคุยกับคนแปลกหน้า 
> - ห้ามเปิดเผยเส้นทางการเดินทาง หรือจุดหมายปลายทาง 
> - ถ้ารู้สึกว่ามีวัดถุใด ๆ มาสัมผัสตัวให้คิดว่าเป็นยาพิษแบบนี้ไว้ก่อน 
> (แนะนำให้พกผ้าเย็นไว้ และเช็ดออกทันที เพื่อลดปริมาณยา 
> ช่วยบรรเทาอาการเมื่อยาออกฤทธิ์) 
> - ถ้าเริ่มมีอาการ อย่าเกรงใจ รีบมองหาคนที่น่าไว้ใจ 
> (ร้านค้าที่ใกล้เคียงจะดีกว่าคนที่ยืนอยู่ใกล้เพราะอาจเป็นแก๊ง    เดียวกัน) ขอความช่วยเหลือทันที
> เพราะในบางราย เมื่อยาออกฤทธิ์ ถึงขนาดเปิดปากพูด/ร้องขอความช่วยเหลือไม่ได้ 
> - โทรหาเพื่อนหรือใครที่อยู่ใกล้เพื่อให้มารับและพาส่งกลับบ้านจะดีกว่าพยายาม เดินทางกลับเองคนเดียว
> 
> กรุณาส่งต่อหากคิดว่าเหตุการณ์นี้จะเป็นอุทาหรณ์ และเป็นประโยชน์ต่อผู้ที่ได้รับรู้ 
> ขอให้ทุกคนมีความปลอดภัยในการดำรงชีวิต ด้วยความปรารถนาดี