มีเรื่องเกี่ยวกับภัยสังคมใกล้ตัวมาแจ้ง เพื่อให้ได้ระวังตัวกันมาก ๆ
> เหตุเกิดเมื่อคืนนี้ เวลาประมาณ 19.30 น. ลูกน้องผู้หญิงที่ทำงานออกจากที่งาน
> ถนนสาทรใต้ ไปรอรถประจำทางเพื่อเดินทางกลับบ้านที่ป้ายรถประจำทาง
> ตรงข้ามโรงแรมตวันนารามาดา ถนนสุรวงศ์ เป็นแหล่งที่มีผู้คนเดินไปมาพลุกพล่านมาก
> โชคไม่ดีคือ มีคนเดินไปมามากก็จริง แต่มีน้องยืนรอรถอยู่คนเดียว เป็นเวลานาน
> จึงตกเป็นเป้าหมาย มีหญิงอายุประมาณ 50ปี+ มาทำทีชวนคุย
> (มีพิรุธคือมายืนด้านข้าย ค่อนไปข้างหลัง ไม่มายืนด้านข้าง)
> "รถมาช้าจังเลยนะ สงสัยรถติดมาก" น้องไม่ตอบ
> "รอรถสายอะไรหรือจ๊ะ" น้องตอบว่า "สายไหนมาก็ไปได้"
> "แล้วไปลงที่ไหนหล่ะ บ้านอยู่ที่ไหนหรือ" น้องไม่ตอบ แต่เค้ายังชวนคุยต่อ
> "ไปลงที่สี่พระยาหรือ.....ทำงานที่ไหน..... ฯลฯ"
> หลังจากนั้นไม่นาน (ไม่เกิน 2-3นาที) น้องรู้สึกคล้ายขนลุก แต่ไม่ใช่ขนลุก
> คล้ายกับมันซ่า ๆ ตั้งแต่ขาขึ้นมาลามไปทั้งตัว และเริ่มอ่อนแรงไปหมดกระเป๋าที่
> ถืออยู่ในมือก็เกือบหลุดมือเพราะไม่มีแรง จนต้องคล้องเข้าแขนเอาไว้
> และเวียนหัวจนแทบยืนไม่ไหว ระหว่างนี้น้องเริ่มรู้ตัวว่าโดนยาแต้มแล้วเป็นแน่
> เพราะนึกทบทวนแล้วว่า ระหว่างเริ่มเข้ามาคุยด้านข้าง
> รู้สึกเหมือนมีอะไรบางอย่างมาแตะที่ต้นแขนซ้ายด้านหลัง แต่ไม่ทันคิดว่าจะโดนแต้มยา
> ผู้หญิงคนนั้นยังพยายามชวนคุยไม่เรื่อย ๆ คาดว่ารอให้เหยื่อทรุดและทำทีเข้าช่วย
> เหลือ แต่น้องแข็งแรง ไม่ทรุด แต่พยายามทรงตัวและมองไปรอบ ๆ
> เห็นว่ามีชายหนุ่ม 2 คนยืนอยู่ด้านหลังมองเหตุการณ์อยู่ คาดว่าเป็นแก๊งเดียวกัน
> น้องยังพยายามครองสติ มองไปเห็นร้านแฟมิลี่มาร์ท อยู่ห่างออกไปประมาณ 5-6
> ห้องแถว จึงพยายามเดินประคองตัวไปที่นั่น ระหว่างเดินแยกตัวไปน้องหันไปมอง
> หญิงคนนั้นไม่เดินตาม แต่มองจ้องตามมาตลอด จนน้องไปถึงร้านแฟมิลี่เข้าไปในร้านได้มองย้อนออก
> มาก็ไม่เห็นหญิงคนนั้นแล้ว น้องเคยอ่านเจอ เหตุการณ์ลักษณะนี้มา และจำได้ว่ามีคำแนะนำให้หาน้ำ
> สะอาดดื่มมาก ๆ จึงไปเอาน้ำดื่มในตู้ของร้านเปิดดื่มทันทีแล้วไปจ่ายเงินที่หลัง และอยู่ในร้านจนรู้สึกดี
> ขึ้น ประมาณ 15-20 นาทีจึงออกจากร้านและเดินไปอีกระยะหนึ่งให้ห่างจากจุดเกิดเหตุ แล้วเรียกรถ
> กลับบ้าน น้องไม่เรียกรถบริเวณเกิดเหตุเพราะสังเกตุเห็นว่ามีรถแท็กซี่หนึ่งคันไม่มีผู้
> โดยสาร (เปิดไฟว่าง) จอดอยู่ใกล้จุดเกิดเหตุนานเหมือนกัน เกรงจะเป็นพวกในแก๊งในที่สุดน้องก็
> กลับบ้านได้ โชคดีที่น้องคนนี้มีรูปร่างใหญ่ น้ำหนักมาก และเป็นคนแข็งแรงจึงรอดพ้นมาได้
> ถ้าเป็นคนอื่น คงไม่พ้นแล้ว ขอให้ทุกคนระวังตัวด้วย
>
> ข้อแนะนำ
> - อย่าใส่เครื่องประดับที่มีค่า
> - อย่าคุยโทรศัพท์เพลินจนไม่ระวังตัวในขณะอยู่ในที่สาธารณะ
> - ไม่พูดคุยกับคนแปลกหน้า
> - ห้ามเปิดเผยเส้นทางการเดินทาง หรือจุดหมายปลายทาง
> - ถ้ารู้สึกว่ามีวัดถุใด ๆ มาสัมผัสตัวให้คิดว่าเป็นยาพิษแบบนี้ไว้ก่อน
> (แนะนำให้พกผ้าเย็นไว้ และเช็ดออกทันที เพื่อลดปริมาณยา
> ช่วยบรรเทาอาการเมื่อยาออกฤทธิ์)
> - ถ้าเริ่มมีอาการ อย่าเกรงใจ รีบมองหาคนที่น่าไว้ใจ
> (ร้านค้าที่ใกล้เคียงจะดีกว่าคนที่ยืนอยู่ใกล้เพราะอาจเป็นแก๊ง เดียวกัน) ขอความช่วยเหลือทันที
> เพราะในบางราย เมื่อยาออกฤทธิ์ ถึงขนาดเปิดปากพูด/ร้องขอความช่วยเหลือไม่ได้
> - โทรหาเพื่อนหรือใครที่อยู่ใกล้เพื่อให้มารับและพาส่งกลับบ้านจะดีกว่าพยายาม เดินทางกลับเองคนเดียว
>
> กรุณาส่งต่อหากคิดว่าเหตุการณ์นี้จะเป็นอุทาหรณ์ และเป็นประโยชน์ต่อผู้ที่ได้รับรู้
> ขอให้ทุกคนมีความปลอดภัยในการดำรงชีวิต ด้วยความปรารถนาดี
"การรู้ซึ้งคุณค่าของสิ่งที่เรามีอยู่ในวันนี้คือสิ่งที่สำคัญ ขอให้ความทุกข์ที่ผ่านมาแล้ว...เป็นบทเรียนอันมีค่าที่จะทำให้เราเติบโตอย่างคนที่รู้เท่าทันความทุกข์"
วายร้าย@^_^@ยายตัวยุ่ง
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น