'ธุรกิจไม่ใช่กิจการดับเพลิง

จาก หนึ่งสมอง สองมือ
รวมบทสนทนา "ชีวิตธุรกิจ" พ.ศ. 2530
โดย ประสาร มฤคพิทักษ์

          ยังมีนักธุรกิจประเภทหนึ่งครับที่ย่ำเท้าอยู่กับที่ ก้าวไปข้างไหนไม่ได้สักที และในที่สุดก็ทำท่าจะไปไม่รอดเอาด้วย

          คือนักธุรกิจที่ตกเป็นฝ่ายตั้งรับในทุกๆเรื่อง
          คู่แข่งเขาปรับปรุงแผนการตลาดถึงไหนไปแล้ว ตนเองยังใช้วิธีการขายแบบโบราณ มีลูกค้าแค่ไหนก็มีอยู่แค่นั้น

          คนอื่นเขามีการพัฒนาบุคลากรด้วยการจัดฝึกอบรมกันอย่างเอาจริงเอาจัง ตนเองยังมะงุมมะงาหราอยู่กับการปล่อยให้ลูกน้องโง่อยู่อย่างนั้น

          คนอื่นเขาขยายเครือข่ายทางธุรกิจของตนออกไปสู่กิจการอื่นๆที่น่าสนใจ ตนเองยังขีดวงจำกัดให้แก่ธุรกิจเดิมโดยไม่ยอมก้าวเท้าไปข้างหน้า

          นี่คือความคิดอนุรักษ์นิยมที่อันตราย

          นักธุรกิจประเภทนี้ วันทั้งวันจะหัวเสียกับการแก้ปัญหาเฉพาะหน้าไปวันๆหนึ่งเท่านั้น

          ลูกค้าต้อว่ามาว่าของที่ส่งให้เขา ไม่เป็นไปตามแบบที่กำหนด ก็มาเล่นงานฝ่ายผลิตเสียครั้งหนึ่ง

          ลูกค้าเดือดร้อนที่ฝ่ายบริการให้บริการไม่ได้เรื่อง ทั้งช้าและชุ่ย ก็มาเล่นงานฝ่ายบริการเสียทีหนึ่ง

          ลูกน้องเคลื่อนไหวนัดหยุดงานเพราะเกิดสภาพการจ้างที่ไม่เป็นธรรม ก็วิ่งหาคนอื่นไปช่วยแก้ไขปัญหา

          นี่คือเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นบ่อยๆ เป็นงานประจำวันของนักธุรกิจที่เอาแต่การแก้ปัญหาเฉพาะหน้าเท่านั้น

          ธุรกิจไม่ใช่กิจการดับเพลิงที่ทำงานเมื่อเกิดไฟไหม้ แต่ธุรกิจเป็นกระบวนการของการวางแผนระยะยาว โดยเล็งเห็นว่าปัญหาต่างๆจะต้องมีเครื่องมือและมาตรการอะไรเตรียมไว้ล่วงหน้า ทำเช่นนี้ได้ ปัญหาก็เกิดได้ยาก หรือถ้าจะเกิดก็ย่อมสามารถจะรับมือมันได้อย่างทันกาล