เสียงคลื่นที่กระทบฝั่งเป็นระลอกในความมืดช่างไพเราะเหล ือเกินที่จะบรรยาย แล้วใหนจะเกลียวคลื่นที่ระยิบระยับล้อเล่นกับแสงจันทร์นวลเหมือนมีเพรชนับล้ านๆเม็ดในทะเลนั่นอีก ฉันแทบอยากจะลาออกจากงานที่กรุงเทพมาปักหลักอยู่ที่เสียให้รู้แล้วรู้รอดไป
พักนี้ฉันทำงานหนักเกินลิมิตตัวเองจะรับได้ เลยเกินอาการอ่อนไหว อ่อนแอ ขี้แย ไม่ทราบสาเกตุอยู่บ่อย บางทีเหนื่อยจนต้องร้องให้ อยากนะอยากกอดใครสักคนเวลาที่มันอ่อนไหวจนถึงที่สุด อยากให้ใครบางคนถามฉันสักคำว่าเหนื่อยไหม แต่เมื่อหันไปมองในห้องก็พบแต่งาน กองเอกสารพะเนิน เทินทึก ผ้าในตระกร้าที่ยังไม่ได้ซักไหนจะจานกองโตที่ยังไม่ได้ล้างอีก ฉันเหนื่อยเหลือเกิน อยากนอนหนุนตักเขา แต่เราก็อยู่ห่างกันเหลือเกิน ในขณะที่ฉันทุ่มเทให้กับงานของฉัน เขาก็ทุ่มเทให้กับงานของเขา มันเลยทำให้ฉันรู้สึกว่าความสัมพันธ์ของเรา บางลง บางลงทุกที อาจจะเป็นเพราะงาน หรือความห่างไกลหรือไม่มีเวลาก็ไม่อาจทราบได้ ฉันก็แค่รู้สึกเท่านั้นเอง
ฉันกับเหมือนกันตรงที่รักอิสระ แต่ก็นั่นแหละบางครั้งฉันก็อยากอยู่ใกล้ๆ อยากได้ยินคำว่ารักจากเขา อยากได้ยินเขาบอกว่าคิดถึง เขาถามฉันว่าเมื่อไรฉันจะมาอยู่ที่นี่ เขาเหงา ฉันไม่เคยรู้มาก่อนเลย เขาไม่เคยบอก และไม่เคยคาดคิดว่าผู้ชายที่ดูนิ่งขรึม เอาจริงเอาจังกับชีวิต และรอบๆตัวเขาต่างก็มีเพื่อน ผู้คนล้อมรอบมากมายอย่างเขา จะเหงาเป็น เราก็เหงาฉันกระซิบบอกเขาเบาๆ ใช่ฉันเหงาเหลือเกิน ฉันจึงหอบเอาความเหงาที่ทะลักทลายล้นจากหัวใจมาหาเขา เอามาทิ้งไว้ที่นี่ ให้ความเหงาของเราทั้งสองมาพบกันและจมมันลงในทะเล แล้วฉันจะหอบเอาความอิ่มใจ อบอุ่น กลับไป เมื่อใดที่ฉันเหงา จะกลับมาหาเขาอีกครั้ง เธอว่าเขาจะอยู่รอฉันไหม?
พักนี้ฉันทำงานหนักเกินลิมิตตัวเองจะรับได้ เลยเกินอาการอ่อนไหว อ่อนแอ ขี้แย ไม่ทราบสาเกตุอยู่บ่อย บางทีเหนื่อยจนต้องร้องให้ อยากนะอยากกอดใครสักคนเวลาที่มันอ่อนไหวจนถึงที่สุด อยากให้ใครบางคนถามฉันสักคำว่าเหนื่อยไหม แต่เมื่อหันไปมองในห้องก็พบแต่งาน กองเอกสารพะเนิน เทินทึก ผ้าในตระกร้าที่ยังไม่ได้ซักไหนจะจานกองโตที่ยังไม่ได้ล้างอีก ฉันเหนื่อยเหลือเกิน อยากนอนหนุนตักเขา แต่เราก็อยู่ห่างกันเหลือเกิน ในขณะที่ฉันทุ่มเทให้กับงานของฉัน เขาก็ทุ่มเทให้กับงานของเขา มันเลยทำให้ฉันรู้สึกว่าความสัมพันธ์ของเรา บางลง บางลงทุกที อาจจะเป็นเพราะงาน หรือความห่างไกลหรือไม่มีเวลาก็ไม่อาจทราบได้ ฉันก็แค่รู้สึกเท่านั้นเอง
ฉันกับเหมือนกันตรงที่รักอิสระ แต่ก็นั่นแหละบางครั้งฉันก็อยากอยู่ใกล้ๆ อยากได้ยินคำว่ารักจากเขา อยากได้ยินเขาบอกว่าคิดถึง เขาถามฉันว่าเมื่อไรฉันจะมาอยู่ที่นี่ เขาเหงา ฉันไม่เคยรู้มาก่อนเลย เขาไม่เคยบอก และไม่เคยคาดคิดว่าผู้ชายที่ดูนิ่งขรึม เอาจริงเอาจังกับชีวิต และรอบๆตัวเขาต่างก็มีเพื่อน ผู้คนล้อมรอบมากมายอย่างเขา จะเหงาเป็น เราก็เหงาฉันกระซิบบอกเขาเบาๆ ใช่ฉันเหงาเหลือเกิน ฉันจึงหอบเอาความเหงาที่ทะลักทลายล้นจากหัวใจมาหาเขา เอามาทิ้งไว้ที่นี่ ให้ความเหงาของเราทั้งสองมาพบกันและจมมันลงในทะเล แล้วฉันจะหอบเอาความอิ่มใจ อบอุ่น กลับไป เมื่อใดที่ฉันเหงา จะกลับมาหาเขาอีกครั้ง เธอว่าเขาจะอยู่รอฉันไหม?
อชิ...
Story by : achi
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น