เปิดใจนศ.ทุนพระราชทาน- อู้คำเมืองรักษาอาการแม่อุ้ย

โดย ASTVผู้จัดการออนไลน์

      “เมื่อออกค่ายอาสาพัฒนา ผมจะอู้กำเมืองเรื่องการใช้ยาเสมอ เพราะพ่ออุ้ยแม่อุ้ยจะบอกเล่าถึงปัญหาสุขภาพได้อย่างเป็นกันเอง”
      
       และนั่นคือคำบอกเล่าจากปาก “หนุ่ม” ณัฐวุฒิ ดวงแดง นักศึกษาคณะเภสัชศาสตร์จากรั้วมหาวิทยาลัยเชียงใหม่ ตัวแทนเข้ารับการคัดเลือกเพื่อรับรางวัลพระราชทานระดับอุดมศึกษาในเขตภาคเหนือ
      
       ด้วยความที่หนุ่มเป็นคนตั้งใจเรียน และมีความประพฤติดี จนได้ก็คว้ารางวัลพระราชทานระดับอุดมศึกษา ประจำปี 2551ไปครอง ทีนี้เราลองไปทำความรู้จักกับเจ้าของทุนพระราชทานคนนี้ถึงเรื่องของภาษาเมืองที่เขามักใช้สื่อสารกันดีกว่า
      
       เริ่มต้นหนุ่มเอง เป็นคนสารภีเชียงใหม่ แต่เรียนหนังสืออยู่ที่ลำพูนมาตลอด ด้วยเหตุผลว่าโรงเรียนในลำพูนอยู่ใกล้บ้าน สมัยมัธยมหนุ่มเคยเป็นนักเรียนในพระบรมราชานุเคราะห์ในสมเด็จพระนางเจ้าพระ บรมราชินีนาถ
      
       “ เคยเป็นนักเรียนในพระบรมราชานุเคราะห์ในสมเด็จพระนางเจ้าพระบรมราชินีนาถ และนักเรียนพระราชทานในระดับมัธยมศึกษา และรับรางวัลประเภทต่างๆอย่าง รางวัลประเภทความประพฤติสมัยเรียนมัธยมและในขณะที่เรียนมาตั้งแต่ตอนเด็กๆ จำพวกรางวัลความประพฤติตอนสมัยที่เรียนอยู่ที่ลำพูน โรงเรียนที่สามารถเดินทางได้ใกล้บ้าน”
      
       หนุ่ม เลือกเรียนคณะเภสัชศาสตร์ และตอนนี้เป็นนักศึกษาชั้นปีที่ 3 คณะเภสัชศาสตร์ มหาวิทยาลัยเชียงใหม่ ทั้งเป็นตัวแทนเข้ารับการคัดเลือกเพื่อรับรางวัลพระราชทานระดับอุดมศึกษาใน เขตภาคเหนือ ด้วยความที่ตัวเขาเองผูกพันในภาษาและวัฒนธรรมของล้านนามากผลพวงอาจมาจากการ หล่อหลอมด้วยครอบครัว
      
       “ทั้ง ด้วยพื้นฐานของบ้านที่มีพ่อเป็นนักดนตรี แม่ชอบร้องเพลง หนุ่มจึงมีพื้นฐานของการรักเสียงเพลงและการกล้าแสดงออก และที่สำคัญพ่อแม่ปลูกฝังความเป็น “คนเมือง อู้กำเมือง อยู่แบบคนเมือง” จึงหล่อหลอมให้หนุ่มเป็นผู้ที่รักและผูกพันในภาษาวัฒนธรรมของล้านนาครับ”
      
       ด้วยลีลาอู้กำเมืองชัดถ้อยชัดคำ ผิดกับคนหนุ่มสาวล้านนาในยุคนี้ ที่นับวันยิ่งห่างเหินคำเมือง หนุ่มลองไปสอบใบผู้ประกาศภาษาล้านนา ของกรมประชาสัมพันธ์ล่ะปรากฏว่ามีเกณฑ์ความาสามารถผ่านได้รับใบผู้ประกาศได้ ตั้งแต่เรียนชั้นมัธยมศึกษา
      
       “เพราะ ที่บ้านอู้คำเมืองกันตลอด ผมจึงผูกพันกับคำเมืองล้านนามาก และชอบเพลงพื้นบ้านประเภทค่าวซอด้วย พอมาเรียนคณะเภสัชศาสตร์ ได้มีโอกาสไปค่ายอาสาพัฒนา เวลาแนะนำเรื่องยาให้พ่ออุ้ยแม่อุ้ยด้วยคำเมืองล้านนา ปรากฏว่าพ่ออุ้ยแม่อุ้ยจะสนทนาบอกเล่าปัญหาสุขภาพกับเราได้ดีกว่าใช้คำภาษา ไทย คิดว่า น่าจะเพิ่มเติมความรู้ภาษาล้านนาอย่างจริงจัง จนมารวมเป้นผู้ก่อตั้ง ชมรมสืบสานล้านนา สโมสรนักศึกษาคณะเภสัชศาสตร์ และร่วมก่อตั้ง ชมรมฮักตั๋วเมือง ซึ่งมีผลงานเผยแพร่คำเมืองล้านนาในสื่อต่างๆ
       นับ ว่าแนวคิดดังกล่าวก็นับเป็นการเผยแพร่วัฒนธรรมและสร้างความเข้าใจให้กว้าง ขึ้นรวมไปถึงประโยชน์ที่หนุ่มนำมาประยุกต์ใช้กับงานเภสัชกรชุมชน
      
       “การ ใช้ภาษาคำเมืองล้านนา ไม่ใช่เพื่อการฟื้นฟูอนุรักษ์อย่างเดียว เพราะเมื่อนำมาใช้กับงานด้านเภสัชชุมชนก็สร้างรูปแบบการทำงานด้านสุขภาพกับ ชุมชนได้เป็นอย่างดี คิดว่าภาษาท้องถิ่นอื่นๆ ก็เช่นเดียวกัน”
      
       ทั้งนี้แม้ว่าจะทุ่มเทกับการเรียนมาก แต่หนุ่มก็มีเวลาให้กับบทบาทของดีเจ รายการวิทยุ เช่นกัน “รายการสุขภาพดี มีความสุข” สถานีวิทยุมหาจุฬาเชียงใหม่(มจร.เชียงใหม่) ร่วมกับประชาสัมพันธ์คณะเภสัชศาสตร์ ซึ่งนำเสนอเรื่องการใช้ยาเพื่อชุมชน และแน่นอนเขาก็ไม่พลาดที่จะสอดแทรกเจตนารมณ์เดิมเพิ่มช่วงเสนอ “คำเมืองวันละคำ” เป็นของแถมให้ผู้ฟังอีกด้วย
      
       “ดีใจ ที่ได้มีส่วนร่วมกับคณะ เป็นทีมดีเจจิตอาสา ซึ่งไม่ได้แบ่งชั้นกันว่า เป็นอาจารย์ เป็นเจ้าหน้าที่หรือเป็นนักศึกษา เราต่างเรียนรู้และช่วยเหลือดูแลกัน ยอมรับกันและกัน ความ เป็นสื่อทำให้มองไกล ทำให้เรารู้ทันสื่อ มีจุดหมาย มีหลักการในการนำเสนอ ขณะเดียวกันก็มีวิธีวิเคราะห์ในการเลือกรับสื่อ ยิ่งยุคนี้ต้องไม่ให้สื่อมาชี้นำอย่างสับเปะสับปะ”
      
       กิจกรรมเด่นอีกเรื่องที่หนุ่มสนใจเสมอ คือกิจกรรมชุมชน ไม่ว่าจะเป็นรูปแบบกิจกรรมใด ก็จะชอบมาก โดยเฉพาะ ชุมชนในพื้นที่ห่างไกลและผู้ที่ขาดโอกาส หนุ่มเล่าว่า “บาง ทีไปทำกิจกรรมพื้นที่ไกลๆ ไปแนะนำเรื่องยาและเรื่องสุขภาพ ได้ประโยชน์มากเพราะทำให้เราได้รู้ว่าชุมชนมีเรื่องดีดีอะไรบ้าง มีอะไรที่เราจะเพิ่มเติมความรู้ให้เขาบ้าง ซึ่งการกิจกรรมชุมชนที่ทำให้ผมได้เรียนรู้เสมอ”
      
       ส่วนรางวัลทุนพระราชทานที่ได้รับหนุ่มบอกว่า“มา ถึงวันนี้ ผมคิดว่าความสำเร็จไม่ได้มาจากตัวเราเองทั้งหมด มีผู้คนจำนวนมากร่วมสร้างผมด้วย โดยเฉพาะพ่อกับแม่ การรับรางวัลก็เป็นกำลังใจสำหรับผมมาก แต่ผมก็อยากให้กำลังใจเพื่อนๆในการทำความดี ขอให้ทำกิจกรรมที่ชอบและมีประโยชน์ แม้ว่าไม่ได้รับรางวัล แต่เมื่อเราทำแล้วมีความสุข ก็เท่ากับเราได้รับรางวัลที่มีค่าแล้ว”
      
       เหมือนอย่างเขาที่หันมาสนใจฟื้นฟูคำเมืองล้านนาที่นับว่า เป็นคำเมืองที่เป็นมากกว่าภาษา”

http://www.manager.co.th/Campus/ViewNews.aspx?NewsID=9520000026466