ค น ห นั ก แ ผ่ น ดิ น

ได้อ่านบทกวีดีๆ ของพี่เนาว์แล้วแบบว่าเกิดแรงบันดาลใจครับ ผมก็เลยเขียนใหม่สดๆ ร้อนๆ
ผมเองเป็นนักกลอนชุมนุมวรรณศิลป์ธรรมศาสตร์ รุ่น 14 ตุลาโน่นแหละครับ เป็นรุ่นน้องพี่เนาว์หลายปี
สมัยก่อนพี่เนาวรัตน์ พี่ทวีสุข พี่ดวงใจ ฯลฯ เคยเป็นกรรมการตัดสินการแข่งขันกลอนสดทั้งภายใน มธ.
และระหว่างสถาบันของผมมาแล้ว วันนี้ผมขอฝากผลงานไว้อีกชิ้นนึง ให้กับวงการกวีพันธมิตรฯครับ

ค น ห นั ก แ ผ่ น ดิ น

เกิดมามีสองมือ ความคิดคือค่าของคน
เพื่อชาติหรือเพื่อตน ผลที่เห็น..เป็นปัญหา

ขัดแย้งแย่งประโยชน์ โกงทั้งโคตรโฉดทุกครา
แสนล้านด้านได้มา ด้วยฉ้อฉล,กล,อุบาย

ขาย"ชิน"คือขายชาติ ทรราชย์บังอาจขาย
แดนเกิดกำเนิดกาย คิดขายกินเหมือนดินกู

แผ่นดินจะกลบหน้า สุดขอบฟ้า..ลองหาดู
เบอร์มิวด้ามาชู บัตรเชิญให้ไปอยู่กัน

อยู่ไหนมันก็หนัก แผ่นดินนัก..หนักอนันต์
เกาะล่มจมเร็ววัน หายทั้งเกาะด้วยเคราะห์กรรม

"อัปรีย์อยู่ที่ไหน ความ janrai* จะร่ายรำ"
ลอนดอน,วอนท่านจำ คำนี้ไว้..อย่าได้ลืม!

อิ ส ร ทั ศ น์
22 สิงหาคม 2551

* ภาษาไทยถูกห้ามใช้ แต่ทำไม "อัปรีย์" ใช้ได้?
อิสรทัศน์