สะเทือนไหวทั้งห้วงหาว
พร่างฟ้าประดาดาว
กระเพื่อนไหวเหมือนใจเรา
วาวหวิวฤทัยหวั่น
พะพรั่นพรึงประหนึ่งเขลา
จิตรู้ว่าหนัก-เบา
แต่ระรัวหัวใจแรง
แค่เห็นเพียงภาพหลอน
ขวัญก็อ่อนเสียวแสยง
แค่เพียงการแสดง
ก็เสียดตาเหมือนว่าจริง
คุมใจไว้มิได้
จิตก็ไหวระทึกยิ่ง
ม่านตาวะไหวติง
ทั้งดาวเดือนกระเพื่อมพราย
ยามสะทกอกสะท้าน
ก็ต้องการซึ่งที่หมาย
จะฝากทั้งใจกาย
สงบนิ่ง ณ ที่นั้น
ที่ไหนเล่าจะนิ่ง
นี่ความจริงใช่ความวฝัน
ดาวเดือนตะวันจันทร์
สะเทือนไหวในสายตา
เก็บใจไว้ที่ใจ
ให้นิ่งไว้เถิดช้าช้า
เก็บภาพในดวงตา
ให้นิ่งไว้ ณ ใจนี้
ใจนิ่งทุกสิ่งนิ่ง
คือความจริงปรากฏชี้
พำนักใจ ณ ใจนี้
ทุกสรรพสิ่งไม่ติงใจ ฯ
ทวีศักดิ์ บุญทน
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น