ล้วนมีแต่พาฉิบหาย ไม่สร้างสรรค์
คนเคยรักชอบพอ คลอเคลียกัน
ก็จะหันมาเกลียดชัง ทั้งทำลาย
หากลูกน้อง ปองร้าย ให้ลูกพี่
คุณความดี เคมีอยู่ ดูเหือดหาย
จะย่อยยับ อับเฉา ทั้งเจ้านาย
จะวอดวาย มลายสิ้น แม้หมิ่นกัน
หากเจ้านายว่าร้ายให้ลูกน้อง
คอยจดจ้อง จับผิด คิดเย้ยหยัน
พลาดเล็กน้อยคอยมอง จ้องจะฟัน
หน่วยงานนั้น นับวันจะบรรลัย
อันลูกน้องก็ต้องรู้อยู่แก่จิต
อย่าไปคิดเลยว่าข้านี้ใหญ่
ทั้งลูกพี่และลูกน้องต้องเข้าใจ
มิมีใคร ใหญ่เท่ายักษ์ นักเลงโต
เราเกิดมา ค่าของเรา เขาก็เห็น
ไม่จำเป็น นักหรอก ใส่ปลอกโซ่
คอว่างว่าง ก็อย่ากร่าง ดึงมาโชว์
คอยคุยโม้ว่าข้านี้ มีปลอกคอ
ที่กล่าวอ้างทั้งหมด จดบันทึก
เตือนสำนึก ไว้จดจำ อย่าทำป้อ
เพราะเป็นภัย ใหญ่กว้าง กำลังรอ
จึงไม่ขอ จำนรรจา ว่าร้ายใคร
สุพจน์ วงษ์พินิจ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น