เปลวเพลิงทักทอประกายอยู่ในดวงตาของเธอ
หญิงสาวผู้เดินทางมาจากดินแดนแห่งโศกนาฏกรรม
เรือนร่างเธอห่มคลุมไว้ด้วยความหดหู่
หัวใจเธอมืดทะมึนยิ่งกว่าคืนข้างแรม
เธอกำลังจ้องมองการจากลา
และริมฝีปากเธอก็กล่าวถ้อยคำของควันดำออกมา
ผู้ละจากลาเธอไปทั้งกระแอมไอและทั้งลุกไหม้
โดยปราศจากเหตุผล
สู่เสียงโหยหวนของความตาย
และเธอกระพือปีกมอซออย่างเชื่องช้า
ค่อยๆเหินบินห่างไกล
กลับสถานแห่งอารมณ์ลี้ลับอันเป็นจุดเริ่มต้น
ทื่ซึ่ง มนุษย์ทุกผู้นามฝากเสียงร่ำไห้เอาไว้ให้เธอดูแล
สมพงษ์ ทวี
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น