...+

วันพุธที่ 2 เมษายน พ.ศ. 2551

ความหวังสุดท้าย


ชีวิตตะเกียกตะกาย
หาความหมายอย่างเคว้งคว้าง
ตราบเท่าที่หนทาง
ทุกแห่งเห็นจะเป็นจริง


ยากจนจนเจียนตาย
ค่าของขายขึ้นทุกสิ่ง
รายได้กลับต่ำดิ่ง
ชีวิตยิ่งตะเกียกตะกาย


ส่ำสัตว์ระส่ำเหตุ
เกิดอาเพศถล่มทลาย
ฝนฟ้าแผ่ขยาย
ขยับย้ำจนน้ำนอง


เรือลอยแล่นลอยลำ
เพลี่ยงพลิกคว่ำสยดสยอง
ซากศพซ้อนก่ายกอง
นักศึกษาจึงเสดสา


แก๊สถังก็ถั่งไหล
เป็นฟอนไฟท่วมเมืองฟ้า
คนดับดิ้นต่อตา
เมืองอมรเป็นเมืองมาร


เครื่องบินสะบัดบิ่น
พุ่งลงดินอย่างห้าวหาญ
เศษศพเละแหลกราน
ไม่มีสิทธิ์ตะเกียกตะกาย


โน่น...หมาเกิดเป็นคน
คนสับสนตาลุกตาลาย
ธูปเทียนรีบทำไหว้
ขอให้ลูกถูกหวยเบอร์


สุวิทย์ โสนารถ


ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น