ทางผ่าน

ถนนสาย"ปลายบาง" เป็นทางผ่าน
ตำบลบ้าน "คูคต" ใช้รถเข็น
คิด ถึงใครคนนั้นชื่อ"วันเพ็ญ"
เธอก็เป็นคนหนึ่งที่ซึ้งทาง

ไปก็ผ่านมาก็ผ่านบ้านคูคต
ถูกกำหนดเป็นบ้านนอกอยู่ออกห่าง
แล้วคนกรุงไร้ เกลื้อนก็เยือนบาง
มันน่าอางขนางเมื่อคำนึง

ขนำน้อยน่านอนซ่อนรังเกียจ
ลิ้นละเอียดเหล้าไทยอย่างใจถึง
หวานลมปากจากดีกรี นั้นมีซึ้ง
ศีลธรรมขาดผึงลงไปพลัน

ทอดระเนนเอนระนาดอนาถหนอ
คำเตือนแม่และพ่อก็ผ่านผัน
เมื่อความหลงตรงร่องตามช่องรั้น
หนทางอันทุระก็ทะยาน

มาก็ง่ายไปก็ง่ายจึงร้ายเหลือ
หวานเกิดจากก้อนเกลือหรืออาหาร
แล้ว"ปลายทาง" ก้กลายเป็นปลายบาน
เพราะคำหวานที่กรีดคือมีดคม

แล้ว"วันเพ็ญ" ก้เป็นเช่นทางผ่าน
เมื่ออ้อยเหลือเพียงชานสิ้นหวานฉม
สะอื้นสาวบ้านนอกออกระงม
ทนระทมอุ้มท้อง "เฝ้ามองทาง"

อธิชาติ งามเกตุสุข