...+

วันพฤหัสบดีที่ 6 กันยายน พ.ศ. 2550

บันทึกรัก ฯ : ชีวิต บนเวลาที่ผ่านไป

สิ้นเดือน สิงหาคม เธอร่วมขบวนกับหน่วยงานไปที่เขื่อนอุบลรัตน์
ไปงานเลี้ยงเกษียณอายุที่นั่น และต้องพักค้างคืนที่เขื่อน
เธอนอนไม่ค่อยจะหลับ เพราะเพื่อนร่วมห้อง เปิดประตูห้องเดินเข้าเดินออกอยู่ตลอด
พรรคพวกที่ไปร่วมงาน ต่างตั้งวงสังสรรค์ จนถึงสว่างก็หลายวง

ตอนสายๆ เธอจึงให้รถของสำนักงาน มาส่งเธอ ที่ บขส.ขอนแก่น ก่อนที่เธอจะนั่งรถไปหาเขาถึงจังหวัดที่เขาอยู่
และในคืนวันต่อมา เมื่อเธอพักที่โรงแรมในจังหวัดนั้น
เธอก็นอนไม่ค่อยหลับอีก เพราะแปลกที่
เขาพาเธอไปหลายๆที่ เจอทั้งอากาศร้อน แล้วเจออากาศเย็นจากแอร์
ทำเอาหลายจังหวะ เธอรู้สึกวิงเวียน หน้ามืด
ปรับตัว ปรับร่างกายไม่ทัน

วันอาทิตย์ เธอเดินทางกลับ
กลับแบบเพลียๆ หลับได้ตลอดเส้นทาง
เช้าวันจันทร์ เธอลุกไปทำงานไม่ไหว
เลยไม่ได้ไปทำงาน

เธอนอนทั้งวัน จนถึงเย็นวันจันทร์ น้องสาวของเธอต้องเดินทางจากสุรินทร์
มาดูแลเธอให้แน่ใจ ก่อนที่จะเดินทางกลับในตอนสามทุ่ม
มาเยี่ยมอยู่ 2-3 ชั่วโมงเท่านั้น

วันอังคาร จึงไปทำงานได้บ้าง
แต่เดิม เธอซ่า เธอเฮี้ยว ทุกรูปแบบ
แต่วันอังคาร เธอเงียบๆไป จนเพื่อนร่วมงานทัก ทำไมวันนี้ ไม่ซ่าเหมือนเดิม

เขาได้ส่ง SMS ไปบอกน้องแจง ถ้าว่าง ช่วยแวะไปดูแลสักหน่อย
มีเวลาก็พาไปหาหอพักแห่งใหม่ให้ด้วย

ตอนเย็นย่ำ เธอแหวมาทางโทรศัพท์
ไปรบกวนน้องแจงทำไม เกรงใจเค้า
ก็เห็นไม่มีใครดูแล
ขนาดวันจันทร์ ลุกไม่ขึ้น ไม่ไปทำงาน มีใครรู้บ้าง
หากเป็นอะไรที่มากไปกว่านั้น จะมีใครคอยดูแล ช่วยเหลือบ้าง
วันจันทร์ ข้าวยังไม่ได้ตกถึงท้องเธอเลยสักมื้อ
ข้าวปลาไม่ทาน ร่างกายย่อมขาดภูมิต้านทาน
ร่างกายอ่อนแอ เป็นอะไรได้ง่ายๆ

น้องแจง และพรรคพวก อยู่ใกล้ๆ สามารถแวะเวียนไปดูอาการได้
คงเป็นช่วงนี้เท่านั้นที่น้องแจง และพรรคพวก จะแวะเวียนมาดูแลได้
หากเรียนจบไปแล้ว น้องแจงคงไม่มีโอกาสเช่นนี้

....
วันเวลา ยังคงเดินต่อไป
วันเวลาที่ผ่านไป ย้อนกลับมาอีกไม่ได้
เหมือนกับการที่เขา พาเธอไปไหนต่อไหนหลายแห่ง
ก่อนที่เธอจะไปไหนต่อไหนไม่ได้
เพราะ
ไม่ว่าง
ติดธุระ
ร่างกายไม่อำนวย
ป่วย
เวลาไม่พอ
ฯลฯ


..
คนที่อยู่ในวิถีที่แข้งกระด้าง
วิถีทางที่ต้องต่อสู้ บอบช้ำจากความรักในอดีต
มีความเป็นตัวของตัวเอง
หลายครั้ง เมื่อมาพบกับความจริงใจ ความปรารถนาดี
หลายครั้ง ทำตัวไม่ถูก

น่าขำ เมื่อน้องแจง และพรรคพวก โทรมาถามไถ่
เธอรู้สึกเขินๆ...

แหม ทีตัวเธอ ยังมีน้ำใจ มอบเครื่องดื่มให้น้องตั้งหลายขวด และหลายครั้ง
เธอยังไม่เขินเลย

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น