เมื่อกลับมาถึงบุรีรัมย์ เธอก็โทรมาหาเขาทันที
คุยได้หลายเรื่อง
หลังจากได้เจอพี่อดุลย์ และพี่หน่อย ที่เป็นเพื่อนรุ่นพี่และเหมือนญาติผู้ใหญ่
น้ำเสียงของเธอ ดูปลื้มๆ ดีใจมากๆ
เธออยากให้เขาโทรไปบอกว่า เธอขอขอบคุณพี่อดุลย์
เจอพี่หน่อยแล้ว ทั้งปลื้มและชอบพี่หน่อยมากๆ
ปกติเธอไม่ค่อยฑูดคุยอย่างกระตือรือร้นขนาดนี้มาก่อน
แถมอารมณ์ดีเสียด้วย
ขนาดออกอาการเขินที่จะตอบคำถามว่า เธอพบกับเขาตอนไหน รักกันยังไง ฯลฯ
ตอนที่เจอพี่อดุลย์ซักถาม ชักเขินๆ
แต่พอมาเจอพี่หน่อยซักถามมั่ง
แหม ตอบได้คล่องขึ้น
ก็รู้ข้อสอบ และคำถามแล้วนี่นา
เขาคงต้องพาเธอไปพบปะทำความรู้จักกับอีกหลายๆคน ทั้งแบบรู้ตัว และไม่รู้ตัว
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น