ที่บ้านของพี่อดุลย์ ตอนนี้ ลูกสาวคนเล็ก "น้องส้มโอ" ชั้น ป.2 อยู่บ้านกับพ่อ 2 คน เหงาๆ ไม่มีเพื่อนเล่น
พี่แมว (คุณแม่) จะไปเรียนพยาบาลต่อเนื่องช่วง จันทร์ ถึง ศุกร์
หลายวันมานี้ คุณพ่อ (พี่อดุลย์) กลับมาถึงบ้านดึก 4 ทุ่ม บ้าง 5 ทุ่มบ้าง
จนต้องเอาลูกสาวคนเล็กไปฝากให้ญาติช่วยดูแล
เมื่อเขาพาเธอไปเยี่ยมพี่อดุลย์
น้องส้มโอเลยมีเพื่อนเล่น มีพี่เลี้ยง
เธอเลยเป็นเพื่อนเล่นเกม และตีวอลเลย์กับน้องส้มโอ
สร้างบรรยากาศแบบกันเอง ครึกครื้น สนุกสนาน จนส้มโอติดใจ
ชอบ
5 โมงเย็น พี่อดุลย์ทำงานเสร็จ ถือ Notebook เดินออกมาจากสถานีอนามัยคำสร้างเที่ยง
มองเห็นลูกสาววิ่งเล่นกับ เธอ พี่อดุลย์ยิ้มกว้างๆ ที่เห็นลูกสาวหายเหงา
6 โมงเย็น พี่อดุลย์พร้อมครอบครัว พ่อแม่ลูก 3 คน พาเขาและเธอมาส่งที่ บขส.กาฬสินธุ์
ในช่วงก่อนออกจากบ้าน ช่วงที่พี่อดุลย์และเธอขึ้นไปนั่งรอในรถก่อนใคร พี่เขาจึงถามเธอ
- เขาไปหาเธอที่โน่นบ่อยมั้ย
- เจอกันยังไง
ฟังคำถามจนเธอเขิน คิดหาคำตอบแทบไม่ทัน
จากบ้านพักที่บ้านน้อยนาไร่เดียว พี่อดุลย์ขับรถมาส่งถึง บขส.กาฬสินธุ์ ซึ่งพี่อดุลย์บอกว่า
หากไม่มีรถไปสารคาม พี่เขาจะขับรถไปส่งให้ถึงบ้าน
แต่พอดีมีรถ ป.2 เข้า กทม.ตอน 2 ทุ่ม เธอจึงลงที่ บขส ซื้อตั๋วไปลงที่ มหาสารคาม
เธอจึงได้ไหว้ร่ำลา พี่อดลุย์ และพี่แมวด้วยความประทับใจและมิตรภาพอันงดงาม
ส่วนเขานั้น ก็ได้เห็นภาพที่ไม่เคยเห็นมาก่อน
เขาพึ่งเคยเห็น เธอในบทบาทแม่บ้าน...แบบเรียบร้อย
นั่งปอกเปลือกผลสาลี่ และมังคุดใส่จาน
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น