คำทักทายของบุคคลที่เริ่มจะคุ้นเคย ; ขอบคุณที่ยังคิดถึงกันอยู่

เมื่อได้บันทึกเกี่ยวกับ ความฝันของคุณนิด แฟนพันธุ์แท้วิทยากร เชียงกูล จนกระทั่งเดินตามฝันได้พบกับนักเขียนในดวงใจ จากการช่วยติดต่อของ คุณสุขพงศ์ คหวงศ์อนันต์

คุณนิดได้พบบุคคลที่อยากพบสมใจ แต่คุณสุขพงศ์ไม่ว่างที่จะมาพบด้วย



คนจุดตะเกียง จึงคลิกกลับไปที่ blog http://anan.blogrevo.com และเขียนบันทึกถึงคุณสุขพงศ์อีกครั้งในบันทึก

เมื่อได้ติดตามอ่านบันทึกใน blog ของบุคคลที่เริ่มคุ้นเคย : วาทกรรม- วรรณกรรม
http://onknow.blogspot.com/2007/06/blog_05.html

คุณสุขพงศ์ ได้คลิกเข้า มาอ่านความคิดเห็นใน blog ของตัวเอง ในบันทึก หมู่บ้านพิลึกและทิ้งความคิดเห็นไว้ว่า
"ขอบคุณที่ยังคิดถึงกันอยู"

ช่วงนี้เขากำลังยุ่งกับการต้องเร่งรีบออกหนังสือเล่มใหม่ของสำนักพิมพ์ให้ทันภายในเดือนนี้
จากบันทึกของเขา คนจุดตะเกียงได้ทำ link มายังบันทึกที่เขียนถึงเขาที่ blogspot.com และคลิปวิดีโอที่ อ.วิทยากร เชียงกูล ได้พบกับคุณนิด และยัง link ไปยัง blog ของคุณนิดที่ gotoknow



ซึ่งคุณสุขพงศ์ คงจะคลิกเข้าไปตาม ลิงค์ที่ทิ้งไว้จาก blog ของตัวเอง มาที่ blogspot และ เชื่อมโยงไปเจอบันทึกคุณนิด ที่ gotoknow จึงได้เขียนข้อความ ฝากความคิดเห็นทิ้งไว้ให้คุณนิด

บุคคลที่ให้ความช่วยเหลือ เป็นธุระ ให้อย่างเต็มใจนั้น ไม่ใช่บุคคลที่จะลืมได้ง่ายๆนัก
อย่างน้อย แม้สิ่งที่ได้เอื้อเฟื้อและมีน้ำใจนั้น
แม้ จะตีเป็นราคา ค่าเงินไม่ได้ แต่กลับมีความหมายมากล้น
มีความหมายต่อ แฟนพันธุ์แท้ของวิทยากร เชียงกูลอย่างยิ่ง
เพราะหากไม่ได้รับความเอื้อเฟื้อและน้ำใจเช่นนี้
คุณนิด คงไม่มีโอกาสที่จะได้พบกับ วิทยากร เชียงกูล สุดยอดนัก เขียนในดวงใจได้อย่างรวดเร็วเช่นนี้


ในช่วงที่ได้รับการติดต่อกลับจากคุณสุขพงศ์ในช่วงเดือนก่อนๆ ทั้งทางอีเมล์และโทรศัพท์
คุณนิด เกิดความรู้สึกปิติยินดีทุกครั้ง
ดังนั้น ความรู้สึกเหล่านี้ ที่เกิดขึ้น ย่อมไม่สามารถที่จะลืมได้อย่างง่ายดายแน่นอน
โดยเฉพาะ ความเอื้อเฟื้อและน้ำใจที่มีให้อย่าง เกินความคาด หมาย