วันเสาร์ที่ 16 มิ.ย.2550 ชายคนหนึ่งเดินทางไปหาเธอ อย่างที่สัญญากับเธอไว้ว่า จะไปเยี่ยมค่ายเด็กรักป่าที่สุรินทร์
คราวนี้ กว่าที่เขาจะเดินทางถึง ก็ยังคงล่าช้าพอสมควร กว่าที่รถโดยสารสายร้อยเอ็ด-สุรินทร์จะออกก็เที่ยงตรง แล่นไปถึงสุรินทร์เกือบบ่าย 3 โมงเย็น
คราวนี้ เธอไม่โวยวายเหมือนแต่ก่อน ที่มาช้าเป็นประจำ แต่กลับพูดทางโทรศัพท์ด้วยจิตใจที่สงบเยือกเย็นมากขึ้น หลังจากที่ชายคนหนึ่งเขียนบันทึกระบายความน้อยใจ เมื่อเธอได้มาอ่านความรู้สึกของเขาจึงรู้ตัวว่า ได้ทำร้ายจิตใจคนรักของตนเองอย่างรุนแรง
เธอจึงพยายามปรับตัวปรับใจใหม่
เมื่อเขาได้เจอหน้าเธอ ได้อยู่ใกล้ๆเธอ ในช่วงค่ำ เขานอนกอดเธอ ได้มีโอกาสพูดเปิดใจใกล้ๆเธอ มีเวลาคุยกันเงียบๆ 2 คน เข้าใจกันมากขึ้น
นอนกอดเธอ จับมือเธอ เมื่อรู้สึกว่า มือเธอร้อน จับเท้าก็ร้อนเลยออกจากมุ้งมาเอาน้ำให้เธอดื่ม ช่วงดึกๆ ก็ลุกมาเป็นเพื่อนเธอ พาเธอเข้าห้องน้ำ
ดึกๆ เขานอนกอดเธอ พรมจูบและหอมแก้มอีกหลายครั้ง แล้วหลับฝันดีที่มีเธออยู่ข้างๆ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น