ขยับปรับเปลี่ยนการสื่อสารจากหัวใจถึงหัวใจด้วยความรัก

แต่ละวัน ต้องเจอกับปัญหา ความกดดันต่างๆมากบ้าง น้อยบ้าง
จนถึงตอนเย็นย่ำค่ำลง บางปัญหา ยังคาใจ ติดค้างในใจกลับมาถึงที่พัก
ในตอนเย็นย่ำ ปกติ เป็นเวลาที่สบายใจ ติดต่อสื่อสารกับคนที่เรารัก และห่วงใยทางโทรศัพท์
เดิม จะโทรหาในช่วงดึกๆ 4-5 ทุ่ม เพื่อให้ถึงช่วงเวลาที่คิดถึงอย่างแรง
จะได้โทรหาด้วยความคิดถึง ก่อนนอนหลับฝันดี

แต่อากาศที่ร้อนรุนแรงมากยิ่งขึ้น เหนื่อยมากขึ้น เพลียมากขึ้น
การโทรคุยกับคนรักในช่วง 4-5 ทุ่ม กลายเป็นสิ่งที่ยากลำบากไปทันที เพราะเหนื่อย และเพลียจัด
เวลาคุยแต่ละครั้ง ต้องยาวนานจนชดเชยความคิดถึงในแต่ละวันได้
แต่เมื่อเหนื่อยมากๆ ย่อมคุยนานไม่ไหว

ดูเหมือนว่า อีกฝ่ายหนึ่ง ความรู้สึกจะเปลี่ยนแปลงไป
คิดอะไรใจในหรือเปล่า ถึงคุยได้น้อยลง

หลายอย่างมีการปรับเปลี่ยนตามสถานการณ์ได้
คุย 4-5 ทุ่ม ดึกไป เหนื่อยไป
เปลี่ยนเวลา มาเป็น 3 ทุ่มครึ่งถึง 4 ทุ่มบ้าง
ปรับเหลือแค่ ครึ่งชั่วโมง คุยสั้นลง ในขณะที่ยังเหนื่อยเช่นเดิม
แต่ก็ยังดีกว่า ไม่ได้สื่อสารถึงอีกหัวใจหนึ่งเลย
เวลาที่ลดลง แต่เมื่อเจอกัน ต้องชดเชยด้วยการอยู่ใกล้ๆกันให้นานที่สุด
เพื่อชดเชยเวลาที่หายไปของหัวใจในแต่ละวัน

อะไรที่มากไป น้อยไป ก็ไม่ดีเท่าไหร่ ความพอดี น่าจะดีที่สุด
30 นาที คงจะเป็นความพอดีในช่วงเวลาร้อนๆแบบนี้....
ดีกว่า 4-5 ทุ่ม เช่นเดิม แต่ตื่นเช้าขึ้นมาด้วยความอ่อนเพลีย นอนไม่เต็มตื่น แล้วสะสมความอ่อนเพลียไปทุกวัน
จนถึงวันหนึ่ง หายไปเลย

ถ้าใช้เวลา 30 นาที ในช่วงกลางคืนแต่สื่อสารจากหัวใจถึงหัวใจไปได้ตลอดทุกๆวัน
ยังดีกว่า ในแบบเดิม แต่สื่อสารทุกวันไม่ได้ หรือขาดหายไปเลย
เหมือนความคิดถึง ต้องมีระยะห่างกันบ้าง ใกล้กันบ้าง
เพื่อให้ความรักนี้ มีคุณค่ามากยิ่งขึ้น จากการรอคอย....