อุทยานแมงกวี

ภูผาผงาด ชวนตระหนก
อุทยานยะเยือก สะทกสั่น
แมงกวี ถวิลถึงเพลงพระจันทร์

บอบบางกระสันกับทุกอ่อนไหว
เหินห่างกับสงครามนอกอุทยาน
ทุกดอกไม้จึงแย้มบานอยู่สดใส

นานนานที ค่อยมีโจรขโมยลูกไม้
เด็ดลูกไปต้นเต็มสวนยังอยู่ยืน
วันต่อไปลูกไม้ในมือขโมยจะพร่างพันธุ์
เป็นสวนขวัญแผ่ขยายหลายสิบหมื่น
ถึงไร้คนถนอมปลอบปลุกทุกวันคืน
ไม้จะตื่นค่อยเติบเองในมิช้า
เพ้ย..นักสู้ผู้คมดาบคดงอ
อย่าฟูมฟายวอนขอแทนผองข้า
สงครามใหญ่ในมหานัครา
ทำรสชาติลูกไม้ปร่าหรือไม่เลย

ไม้หนึ่ง ก.กุนที