ฉันเห็นดาวพราวพร่างอยู่กลางฟ้า
อยากเก็บมาวางไว้ในใจฉัน
ยามที่ใจเหน็บหนาวร้าวรานครัน
ยามถึงวันฉันเหงาเปลี่ยวเปล่าใจ
ฉันเห็นรุ้งทอดยาวตรงราวฟ้า
เหมือนเป็นทางนำพาสู่ฝันใหม่
ยามที่ฝันวันวานนั้นจางไป
จะข้ามรุ้งมุ่งไปไกลสุดตา
เพียงงแค่ฝันเท่านั้นที่ฉันคิด
เพียงแค่จิตคำนึงไกลสุดใฝ่หา
เพียงแค่เพ้อหลงไปในมายา
ภาพลวงตาหลอนว่าฝันนั้นมีจริง
เอื้อมมือไปคว้าไขว่ในภาพฝัน
หลอกหัวใจว่าคืนวันนั้นหยุดนิ่ง
คิดว่าฝันที่วาดไว้กลายเป็นจริง
สุดท้ายเหลือเพียงสิ่งเดียวความเปลี่ยวดาย
จะมีไหมที่ใจได้ดังใฝ่ฝัน
หรือจะมีเพียงคืนวันฝันร้ายๆ
จะมีไหมวันที่ฉันนั้นสุขใจ
หรือมีเพียงความเดียวดายที่ได้มา..
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น