อารมณ์เธอแตกต่างตามวิถี
แต่ล้วนมีคุณค่าอย่าสงสัย
ว่าหนึ่งนั้นนิ่ง ลึกสุขุมใจ
มองเห็นความเป็นไปอย่างลึกซึ้ง
ขณะหนึ่งดูราวเกรี้ยวกราดดุ
มุทะลุร้อนแรงเลือดเนื้อถึง
ถาโถมคลื่นซัดสาดอึงคะนึง
ก่อดอยคลื่นจึงคลื่นโยนยวบฟ้า..!
ภูเขาสูงใหญ่
ต้องไม่ใจกับดินทราย
เหมือนกับที่สวนดอกไม้
ต้องไม่หวั่นไหวเพราะ ดอกหญ้า
ท้องฟ้าอันกว้างไกล
คงไม่ดับไปเพราะดวงดารา!!
เกิดแห่งตน วิถีคนเราต้องสู้
ตอบลบผิดเป็นครูรู้แจ้งแถลงไข
เมื่อยามแก่ขอแค่ลังหนึ่งใบ
ไว้ห่อหุ้มคลุมร่างกายก็พอเพียง
มนมณี