มหากาพย์

ร้อยอณูทิยสถานพิมานไหน
ร้อยหยาดยองใยในห้องหน
ร้อย หยดรวมตัวทั่วสกล
ร้อยขอบมนเอิ่มอิ่มประพิมพ์ประพาย

สร้อยลำแสงแสวงหาสายตาจ้อง
เปล่งลำศรสีทองปองเป้า หมาย
กระทบดวงยวงหยาดก็กราดกราย
สว่างพลุ่งรุ้งพรายประกายกานท์

บัดนั้นแหละแกะรอยทยอยเกล็ด
ทุกพราว เม็ดเผล็ดสะพรั่งรังสีหวาน
โสตถิสวัสดิ์รัสมีรวีวาร
เทพประทานปานเทียมทัดวัชรา

ระยับร้อยพลอยเพชรเกล็ดมณี
มงกุฏแก้วแก่นวิถีกวีกล้า
แสวงถ้อยถนอมขวัญกัลยา
ประเทืองฟ้าบ่าฝันนิรันดร

สยบยอมน้อมประณตมรกตแก้ว
ซึ้งใจ แล้วแนวทางสร้างนุสรณ์
อักษราค่าล้ำประคำกลอน
รินอาภรณ์ภาษามาสังเวย

จงคงค่าคู่ควรประมวลคิด
นิรมิตวิจิตร กรรมร่ำเฉลย
อยู่คู่ฟ้าคู่ขวัญด้วยกันเลย
โดยโอ่อ่าผ่าเผยดังเคยเป็น

มหากาพย์โบราณมากรานกราบ
จารลงทาบบทกวี เท่าที่เห็น
กรรโชกลมขย่มซุ้มพุ่มกระเด็น
หยาดกระเซ็นลงพรูกลบลบทุกรอย

โสตถิเทพ แสวงประเทือง