ร่อนเร่ไปเรื่อยเรื่อย
มองฟ้าก็ฟ้าเปลือย
แสนเหน็ดเหนื่อยในหัวใจ
รุ่มร้อนและราวร้านล่องเรือในทะเล
บางครั้งหนาวจนอ่อนไหว
ชายฝั่งอยู่ทางใด
ช่างห่างไกลเกินสายตา
ร่อนเร่อนฃย่างเหว่ว้า
มองเพื่อนในนาวา
ดูเหนื่อยล้าเพราะดิ้นรน
นาวาแห่งชีวิตทอดสมอเรือชีวิต
ลิขิตได้ด้วยใจคน
แต่ว่าพายุฝน
ห้ามไม่ได้ดังใจเรา
ฟังเสียงคลื่นครวญแผ่วเบา
พักใจให้หายเหงา
ให้ฟ้าใส ค่อยไปนะ..
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น