เหวนรก

นึกระหว่างทางไต่ลงน้ำตก
เรากำลังลงนรกหรือไฉน
ทั้งเรียบลื่นสูงชัน ทุกบันได
หอบหายใจหาใดแทบไม่เจอ

แข้งขาสั่นสุดฝืนจะยืนไหว
เกาะราวไม้จนสุดราวจึงก้าวเก้อ
ยังลืมตาไม่ขึ้นมึนละเมอ
มองภาพเบลอบิดเบือนในเลือนลาง

ใครหนอ มาคลี่ม่านบานเต็มฟ้า
ขาวสะอาดบาดตาจาพร่าพร่าง
ลมโบยโบกสะบัดไหวไปทุกทาง
ควันลอยคว้างละอองกระเซ็นเย็นฉ่ำกาย

อลังการ์สง่างามเกินน้ำตก
นี่หรือคือเหวนรกอันโหดร้าย
ราวหมอกควันอัศจรรย์กระจัด กระจาย
รุ้งเสื่อมพรายยังยอมพรากจากฟากฟ้า

นี่หรือเหวนรกอันลือลั่น
เสียงครืนโครมโหมสนั่นลั่นหุบผา
ทุกเร้นสายไม่ขาดหายจาก สายตา
ลอยละลิ่วเริงร่ามาสำแดง

เหวนรกเย่อหยิ่งอย่างยิ่งใหญ่
เพียงธารใสไหลลัดเลาะเสาะแสวง
มาผสมกลมเกลียวจนเชี่ยว แรง
ก็แข็งแกร่งสูงส่งทรงพลัง

นึกระหว่างทางไต่บันไดเขา
วาสนาของเราช่างแสนสั้น
จะได้เห็นภาพนี้อีกกี่วัน
เขาจะกั้นทำเขื่อน เฉือนหัวใจ

เหวนรกจะเหลือเพียงเสียงเล่าขาน
เป็นตำนานให้ลูกหลานต้องร่ำไห้
เจ้าช้างป่าจะสูญพันธุ์ ณ วันใด
เราคงเห็น เขาใหญ่ อีกไม่นาน

วัน ณ. จันทร์ธาร