ถ้าเราถือก็เป็นทุกข์ไม่สุขสันต์
หากปล่อยวางก็ว่างทุกข์ สุขนิรันดร์
เพราะฉะนั้น จงเลือกทาง ว่างทุกข์เอย
อันความตาย ชายนารีหนีไม่พ้นอันทานศีล ภาวนา อย่าเลยละ
จะมีจน ก็ต้องวายตายเป็นผี
ถึงแสนรักก็ต้องร้าง ห่างทันที
ไม่วันนี้ ก็วันหน้า จริงหนาเรา
อุตสาหะ สืบสร้าง ทางสวรรค์
นิสัยส่ง คนนิพพาน ไม่นานครัน
เกษมสันต์ แสนสุข สิ้นทุกข์ภัย
เมื่อเจ้ามา มีอะไร มาด้วยเจ้าอันยศลาภหาบไปมิได้แน่
เจ้าจะเอาแต่สุขสนุกไฉน
เมื่อเจ้ามามือเปล่าจะเอาอะไร
เจ้าก็ไปมือเปล่าเหมือนเจ้ามา
เหลือก็แต่ ต้นทุนบุญกุศล
ทิ้งสมบัติทั้งหลายให้ปวงชน
ร่างของตน ยังเอาไปเผาไฟ
*****
"อย่าเห็นแก่ตัว
อย่ากลัวลำบาก
จงคิดเสมอว่า
"เราตายแน่ ตายแล้วเอาอะไรไปได้บ้าง"
*****
| อย่าโกรธโทษทั่วให้ | เทวา |
| อย่าโทษสถานพฤกษา | ย่านกว้าง |
| อย่าโทษท้าวพรหมา | เล็งโลก |
| โทษที่กรรมก่อสร้าง | หากให้เป็นเอง |
" แม้เรามิได้เกิดเป็นดอกซากุระ
ก็อย่ารังเกียจที่เกิดมาเป็นบุปผาพันธุ์อื่นเลย
ขอให้แต่เป็นดอกไม้ที่งามที่สดใสในพันธุ์ของเรา
ภูเขาไฟฟูจีมีลูกเดียว แต่ภูเขาทั้งหลายก็หาได้ไร้ค่าไม่
แม้มิได้เป็นซามูไร ก็จงเป็นลูกสมุนของซามูไรเถิด
เราจะเป็นกัปตันกันหมดทุกคนไม่ได้
ด้วยว่า ถ้าปราศจากลูกเรือแล้ว เราจะไปกันได้อย่างไร
แม้เรามิอาจเป็นถนน ขอจงเป็นบาทวิถี
ในโลกนี้มีตำแหน่งและงานสำหรับเราทุกคน
งานใหญ่บ้าง เล็กบ้าง แต่เราย่อมจะมีตำแหน่งและงานทำเป็นแน่ล่ะ
แม้นเป็นดวงอาทิตย์ไม่ใด้ จงเป็นดวงดาวเถิด
แม้มิได้เกิดมาเป็นชาย ก็อย่าน้อยใจที่เกิดมาเป็นหญิง
จะเป็นอะไรก็ตาม จงเป็นเสียอย่างหนึ่ง
จะเป็นอะไรมิใช่ปัญหา สำคัญอยู่ที่ว่า
" จงเป็นอย่างดีที่สุด ไม่ว่าเราจะเป็นอะไรก็ตาม.."
ไม่ควรทำตัวให้เป็นมนุษย์ที่อาภัพ
ไม่มีข้อประพฤติ ไม่มีข้อปฏิบัติ...เป็นคนอาภัพ
คือคนหมดหวังจากมรรคผลนิพพาน...
หมดหวังจากคุณงามความดี...อย่าคิดอย่างนั้น
มนุษย์เป็นผู้มีบุญ..วาสนา
ที่เกิดมาเป็นสัตว์ที่ควรตรัสรู้ธรรมได้
เมื่อมนุษย์เป็นผู้มีบุญวาสนาเช่นนี้แล้ว
จึงควรที่จะปรับปรุงความรู้
ควรที่จะปรับปรุงความเข้าใจต่างๆ
ควรที่จะปรับปรุงความเห็นของตนให้อยู่ในธรรม
ให้สมกับที่เกิดมาเป็นสัตว์ที่ตรัสรู้ธรรมได้
๐ การปฏิบัติธรรมเป็นสิ่งละเอียด
ผู้มีกริยานุ่มนวล สำรวมปฏิบัติไม่เปลี่ยนแปลง
สม่ำเสมออยู่เรื่อย...นั่นแหละจึงจะรู้จัก
มันจะเกิดอะไรก็ช่างมันเถิด
ขอแต่ให้มั่นคง แน่วแน่เอาไว้
อย่าซวนเซ..หวั่นไหว
ให้มีสติอยู่..เห็นการเกิดดับของใจ
แต่อย่าให้มันมาทำใจให้วุ่นวาย
ให้ปล่อยวางมันไป
ความรัก...เกิดขึ้นก็ปล่อยมันไป
มันมาจากไหน...ก็ให้มันกลับไปที่นั่น
อย่าเก็บมันไว้สักอย่าง
วัดหนองป่าพง อำเภอวารินชำราบ จ.อุบลราชธานี
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น