สัญญาที่เธอลืม

ทุกค่ำคืนตื่นใจข่มไม่หลับ
คอยนึกนับเรื่องหลังทั้งขมหวาน
ความอาวรณ์ซ้อนถ่วงหนักดวงมาน
คำสัญญาสาบานหลอนอารมณ์

โอ้ความรักศักดิ์สิทธิ์มากพิษร้าย
รสหวานกลับกลายหมดเป็นรสขม
เจ็บปวดหน่วงทรวงในใจระทม
มีความตรมน้ำตาคอยอาทร

เชื่อสัญญาว่าแท้ไม่แปรเปลี่ยน
เพราะร่วมเขียนด้วยใจใช่อักษร
สาบานจักรักมั่นนิรันดร
อ้างอมรดินฟ้ามารับรู้

จวบประจักษ์รักราสัญญาร้าง
อกอ้างว้างรันทดทนอดสู
เขาลืมเลยเฉยไปไม่เหลียวดู
เคยเคียงคู่เปรมปลื้มเขาลืมแล้ว

ผลเกิดตามความรักประจักษ์ค่า
คือน้ำตาความตรมโศกซมแซ่ม
ลายรอบแผลแส้สวาทฟาดฝากแนว
ไม่มีแววชื่นหวานให้พานพบ

คร่ำครวญหาสิ่งหวงที่ล่วงหาย
แสนเสียดายจนจิตคิดไม่จบ
ถ้อยเคยพร่ำบำเรอคราเธอคบ
ยัง ไม่ลบลางเลือนเหมือนสัญญา

อนงค์นุช ภูวรานนท์