รมณีย์

ดึกดื่นตื่นตาฟ้าห่ม
ผิวแผ่วเพลงลม
เพราะพริ้งดั่งทิพย์คีตการ

ขุน ศึกหลงลืมรำบาญ
ดื่มด่ำสำราญ
หลงใหลในห้วงอารมณ์

คนทุกข์ท่วมท้นระทม
น้ำค้างพร่างพรม
หัวใจพรายผ่องโดยพลัน

จุมพิตนวลแสงแห่งจันทร์
อบอุ่นเอื้อปัน
อวลไออิ่มรักรมณีย์

ย่อมปวงปรัชญาเมธี
แหละเหล่ากวี
ร้อยรสโศลกรำพึง

ขุนโจร ใจดิบด้านดึง
ดั่งมนตร์ตราตรึง
ลืมฆ่าเข่นเค้าชีพคน

คนล้าเหนื่อยนักจำนน
ฮึกเหิมอีกหน
ในห้อมแห่งราตรีงาม

ดึกดื่นดาว วาววาม
ให้เห็นนิยาม
หลากหลายเรื่องราวพราวฟ้า

คล้ายตาสบต้องดาวตา
คล้ายคู่สนทนา
สนิทแนบในห้วงดวงใจ

ปล่อย ฝันล่องลอยเรื่อยไป
สู่ฟ้าอำไพ
เพื่อพร้อม-พรุ่งนี้-ชีวิต ฯ

มาโนช นิสรา