ดึกหนึ่งในคืนวสันต์

ดึกหนึ่งในคืนวสันต์	ฟ้าครางครืนครัน
คำรามสะท้านเสียงเทือน
เมฆดำกลบดาวลบเลือน	ลบแสงฟ้าเลือน
มืดมิดจิตหมองมืดมน
ลมดึกครึกครื้นอึงอล	ส่ำเสียงสับสน
พุ่มพฤกษ์พรึบโยนโอนไหว
เย็นลมเยือกเสียงเรียงใจ	ข้านิ่งเนาใน
ภวังค์ฝังฝันจินตนา
ฉายจดจับจดปากกา	ไล่ภาพมายา
เรียงถ้อยร้อยคำกวี
เอียงจิตเขาใจปวงพลี	สู่แดนวดี
มหาสถาพรสรวง
ชีพแห่งข้าพลีบวง	แม้ดับลับดวง
ใจขอดิ่งน้อมนอบกานท์
ขอเวียนชีวิตผจงจาร	บนโลกโอฬาร
ฝากฝังถ้อยคำรจนา ฯ
เส้นทางแม้เปลี่ยววิญญาน์	มืดเมฆหมอกหนา
จะฟันจะฝ่าก้าวไป
ลำบากยากเย็นเข็ญไหน	บ่ หวาดหวั่นใจ
ขอชื่นขอชมทุกข์ทน
ขอจารคำกานท์ฝากหน	ทางแห่งผู้คน
ให้มีชีวิตชีวา
บัดดล, ฟ้าแลบแปลบตา	สว่างทาบทา-
ทาบฟ้าเห็นขอบเมฆินทร์
แลฟ้าเริ่มหยาดฝนริน	อาบพ่างผืนดิน
อาบใจจินตนาการฝัน
คืนนี้..ฟ้าร่ำครืนครัน	ข้านิ่งเงียบงัน
ค้าฝันความฝันไป่มี
หัวใจข้าเงียบเหลือดี	ยินเพลงราตรี
กล่อมฟ้ากล่อมดินวิญญาณ์

รมณา โรธา