ถนนสายนี้ช่างสั้นนักหมดเวลาของการเดินทางสายนี้ลมหายใจยังแผ่วอยู่
ตะวันจวนลับขอบฟ้าความมืดคงมาถึงในไม่ช้าหลับเสียเถิดเพื่อลืมมทุกสิ่งคงเป็นฝันร้ายสุดท้ายแล้ว
ยาม เช้าเมื่อดอกไม้เบ่งบานเจ้าผีเสื้อจะบินมาปลุกเธอสู่ถนนอีกสายหนึ่ง
ระริน มุข
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น