หน้าต่างกระจ่างแสงจันทร์
ลมดึกรำพัน
รำเพยพริ้วผ่าน ชวนเรือน
ดอกไม้ดอกใดแย้มเยือน
กลิ่นหอมย้อมเตือน
อบอวลหอมหวล กล่อมนอน
บทเพลงของคนแรมรอน
ดั่งคำเข้า วอน
ในห้องราตรีสีเงิน
ไกลโพ้นเส้นทางสู่เนิน
ข้าเคยได้เดิน
ไปดู..แสงดาวพราวตา
บางคืนพลัดตกธารา
ล่องธาร น้ำตา
ร้ำไห้อยูเพียงเดียวดาย
เสพดื่มความเหงาเมามาย
ข้าแด่...ความตาย
ข้ารออยู่นี่...มานาน
เสพชื่นตื่นใจเบิกบาน
อิ่ม หนำสำราญ
ข้าวอุ่น ปั้นบทกวี
ใครใคร่อยากเอ่ยวจี
ขอเชิญวลี
ท่านร้อยเรียงรสเถิดเทอญ
เราอาจเจอกันบังเอิญ
ในเส้นทาง เดิน
สวนไปไม่หวนคืนมา
เพียงหนึ่งที่เห็นน้ำตา
คือเธอสั่งลา
มันไหล มันบ่ารดใจ
เมื่อฝันมลายลงไป
หลงเหลือ อะไร
นอกจากโลกเหงา เปล่าดาย
ชวาลา ชัยมีแรง
บุญญศักดิ์ ทอง น้อย
พินิจ ทองน้อย
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น