คิดถึง

ความคิดถึงมีมากอยากเห็นหน้า
พอไปหากไม่เห็นยิ่งเป็นห่วง
คิดก็ เหมือนดาวดับเดือนลับดวง
นี่เราล่วงไปห่วงหาอาวรณ์ใคร

เขาไม่คิดถึงเราเขาก็ห่าง
จึงอารมณ์อ้างว้างคว้างและไหว
คนอ่อนท้อ เริ่มจางพลังใจ
อีกเมื่อไรหนอรุ้งจะรุ่งฟ้า

ชิงช้าเอย แกว่งไกวใบไม้ร่วง
คนไร้คนเป็นห่วงเปลี่ยนสีหน้า
จากที่ยิ้มเป็นหมองทั้งสองตา
ลิ้นเริ่มปร่าหนักสำนึกลึกอารมณ์

หวังทุกบ่อยเมื่อคอยเธอ..ที่นี่
เธอคงมาวันนี้...ไหวแล้วข่ม
เห็นด้านหลังคนอื่น...หลงชื่นชม
เจียนจะจมห้วงน้ำตาฟ้าน้อยใจ

ตะวันเย็นเริ่มจางทางสีอ่อน
แต่เราร้อนเสียจนทนไม่ได้
จากแสงแดดตอนเย็นเป็นแสงไฟ
เราก็ไม่สมหวังระหว่างคอย

ความคิดถึงมีมากอยากเห็นหน้า
พอไปหาก็ปล่อยเราให้เหงาหงอย
คิดถึงมาก ไหวเพ้อ ก็เลื่อนลอย
เขา คงปล่อยเราคว้างฝันนิรันดร

-- ชมจันทร์(กุมภาพันธ์ 2513)