เปื้อนรอยฝัน

เพราะความสับสนจึงหม่นหมอง
ครรลองชีวิตแปรปิดผัน
สังคม แล้งไร้การให้ปัน
ความฝันถูกนิยามว่าความจริง

"รักชาติ" ถูกอ้างอย่างสับสน
จนผู้คนปรับใจได้ยากยิ่ง
ความหวัง ขันแข่ง การแย่งชิง
กลายเป็นสิ่งจำยินดีแก่ชีวิต

กลางวันสว่างแต่ทางมืด
ชีวิตเย็นชืดเหมือนไร้จิต
วาดหวังกลับไขว่คว้าได้ยาพิษ
เคลือบความ คิดเสพได้ไม่รู้ตัว

ฝืนใจดับอารมณ์...ข่มไม่ได้
เมื่อปากตาบอดใบ้มืดมิดทั่ว
เท็จจริงยากแยกแปลกมัวซัว
ดีหรือชั่วยากชี้ที่ผู้ใด

หวั่นหวั่นว่า วันนี้...พรุ่งนี้
อาจไม่มีบทบาทในมาดใหม่
ความฝันลับหายไปแสนไกล
คงเหลือใจรอยเปื้อนหม่นเหมือนเดิม

ชำนาญ อำไพ