ตราบดาวตายังเห็นดวงดาว
มีความหวังพรั่งพราวแม้หนาว สั่น
เรายังตื่นมิหลับกัปกัลป์
เรายังมีความฝันมีวันพบ
รุ่งอรุณเวียนวนสนธยา
ไขตำนานอ่านตำรากี่คราจบ
ใจ พ่ายหมายรุกอีกี่รบ
กี่ความจริงไม่อาจจบความเข้าใจ
หยิบไม้ค้อนจับก้อนดินเป็นอาวุธ
จอบขุดพร้าถางหาทางใหม่
จุด ใจไฟจ่อก่อกองไฟ
อุ่นให้คลายหนาวทุกคราวครั้ง
ตราบดวงตายังเห็นดวงดาว
แสงหวังพรั่งพราวราวฟ้าหลั่ง
หากดวง ตาราตรีมีเมฆบัง
มีความหวังเหมือนชื่นได้ตื่นเช้า
ฝันสิ่งใดใจเจ้าฝันถึงวันพรุ่ง
เพียงพอเพื่อทอรุ้งเหนือทุ่งข้าว
เพียง พอเพื่อต่อเพิ่มเติมเรื่องราว
ทางยิ่งไกลใจเจ้าย่อเข้าใจ
ณัฐกานต์ ลิ่มสถาพร
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น